 |
|
|  Πέμπτη 11/8
----------------------------------------
ΡΙΟ 2016
----------------------------------------
Η Αννα Κορακάκη πάτησε Ελλάδα: «Θέλω να γίνω κίνητρο για τους νέους»
----------------------------------------
ΑΘΗΝΑ.-(Ανταπόκριση)
Η «χρυσή» Αννα Κορακάκη πάτησε Ελλάδα. Εφτασε λίγο με τις 13:15, στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, με δίωρη καθυστέρηση, μετά την περιπέτεια που είχε στη Ρώμη στον έλεγχο που πραγματοποίησαν οι αρχές για τα όπλα που είχε μαζί της. Δεκάδες Έλληνες κρατώντας σημαίες, βρέθηκαν στο αεροδρόμιο.
Ο Υπουργός Εσωτερικών Παναγιώτης Κουρουμπλής, εκπροσωπώντας την Κυβέρνηση, υποδέχθηκε την χρυσή Ολυμπιονίκη και τον πατέρα της. «Είναι από τις πιο συγκινητικές στιγμές της ζωής μου. Έρχεται η ελπίδα από την προσπάθεια ενός παιδιού, που κάτω από δύσκολες συνθήκες με όπλο την επιμονή και τη θέληση έκανε το όνειρο πράξη. Είναι ένα παράδειγμα για όλους. Να αναμετρηθούμε με τις δυσκολίες και επιστρατεύοντας ο καθένας τα αποθέματα που έχει μέσα του, μπορούμε να κερδίσουμε τη συνολική και την προσωπική προσπάθεια. Η Άννα είναι το παιδί όλων των Ελλήνων. Η πολιτεία θα κάνει όσα δεν έκανε μέχρι σήμερα. Οφείλει να τα κάνει, να μη μένει σε λόγια, αλλά να τα κάνει πράξεις», δήλωσε ο κ. Κουρουμπλής.
Αμέσως μετά το λόγο πήρε η Αννα Κορακάκη: «Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμη. Θα μου πάρει λίγο καιρό. Με βοηθάτε σε αυτό, γιατί εκεί δεν το είχα καταλάβει. Τα πράγματα ήταν πιο ήρεμα. Ήταν όνειρο ζωής για μένα πριν καν γίνω αθλήτρια, γιατί θαύμαζα τους αθλητές και τους πρωταθλητές. Εγώ του θαυμάζω όλους ανεξάρτητα από αποτελέσματα,» είπε η Αννα Κορακάκη. Δούλεψα πολύ σκληρά για να έρθουν αυτά τα δύο μετάλλια. Δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ευτυχισμένη. Ήθελα ένα μετάλλιο, αλλά το όνειρό μου εκπληρώθηκε εις διπλούν. Ευελπιστούσα να είμαι στον τελικό και στα δύο αγωνίσματα, διαχειρίστηκα σωστά τα συναισθήματά μου και πήρα τα δύο μετάλλια», τόνισε η ίδια.
«Είμαι πολύ χαρούμενη που είμαι η πρώτη Ελληνίδα με δύο μετάλλια σε μία διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων και ελπίζω να μην είναι τελευταία. Θέλω να δώσω κίνητρο στα παιδιά να ασχοληθούν με τον ελληνικό αθλητισμό και όσοι ήδη είναι αθλητές να πάνε ακόμη πιο ψηλά. Στόχος μου είναι να γίνει πιο γνωστή η σκοποβολή, γιατί δυστυχώς τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των αθλητών ολοένα μειώνεται».
Για μία ακόμα φορά η Αννα Κορακάκη αναφέρθηκε στις δυσκολίες που αντιμετώπισε: «Αυτά τα μετάλλια δεν αναιρούν τίποτα. Ακόμη κι αν δεν πετύχαινα, θα τα ανέφερα όλα λεπτομερώς. Θέλω να ευχαριστήσω αποκλειστικά την οικογένειά μου, τους φίλους μου, όσους με στηρίζουν πριν γίνει όλο αυτό και όσους θα με στηρίζουν αφού τελειώσει όλο αυτό».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
