 |
|
|  Κυριακή 21/8
----------------------------------------
ΡΙΟ 2016
----------------------------------------
Ιστορικό χρυσό μετάλλιο για τη Βραζιλία, 5-4 τη Γερμανία στα πέναλτι
----------------------------------------
ΡΙΟ ΝΤΕ ΖΑΝΕΪΡΟ.-
Χρυσή Ολυμπιονίκης για πρώτη φορά στην ιστορία της αναδείχθηκε μέσα στο... σπίτι της η Εθνική Βραζιλίας, καθώς επικράτησε με 5-4 στα πέναλτι της Γερμανίας στον συγκλονιστικό τελικό του ολυμπιακού τουρνουά ποδοσφαίρου των ανδρών.
Η κανονική διάρκεια του αγώνα στο Μαρακανά ολοκληρώθηκε χωρίς νικητή (1-1), καθώς οι Γερμανοί απάντησαν με το τέρμα του Μέγιερ (59') στο εκπληκτικό γκολ με εκτέλεση φάουλ του Νεϊμάρ από το 27'.
Έτσι οι δύο ομάδες κλήθηκαν να λύσουν τις διαφορές τους στην παράταση, όπου δεν άλλαξε κάτι με αποτέλεσμα να υπάρξουν πέναλτι. Εκεί ο Έβερτον έπιασε το πέναλτι του Πέτερσεν και ο Νεϊμάρ, ευστοχώντας στην τελευταία εκτέλεση, έστειλε στα ουράνια όλους τους φίλους της «σελεσάο».
Αξίζει να σημειωθεί ότι η τύχη γύρισε την πλάτη στους Γερμανούς, καθώς είχαν δύο δοκάρια στο πρώτο ημίχρονο.
Η επικράτηση επί των «πάντσερ» πανηγυρίστηκε βέβαια για ακόμη έναν λόγο για τους Βραζιλιάνους, καθώς το συγκεκριμένο ματς αποτελούσε για τους ίδιους άτυπη ρεβάνς για τη ντροπιαστική ήττα (1-7) που είχαν υποστεί από τους Γερμανούς πριν δύο χρόνια στο Μουντιάλ.
Οι Γερμανοί έφτασαν κοντά στο 1-0 στο 11΄, ωστόσο το μακρινό σουτ του Μπραντ κατέληξε στο δοκάρι, ενώ η Βραζιλία κατάφερε να ανοίξει το σκορ στο 26΄ με απευθείας εκτέλεση φάουλ του Νεϊμάρ.
Στη συνέχεια τα «πάντσερ» προσπάθησαν να απαντήσουν, αλλά η επιθετική προσπάθειά τους στο 30΄ «σταμάτησε» ξανά στο δοκάρι. Στο 35΄ ο Σβεν Μπέντερ πήρε την κεφαλιά, ωστόσο έστειλε γι' ακόμη μια φορά την μπάλα στο δοκάρι.
Τελικά η Γερμανία κατάφερε να ισοφαρίσει στο 59΄ με το σουτ από το ύψος του πέναλτι του Μάιερ, ο οποίος είχε γίνει αποδέκτης της μπάλας από την προσπάθεια του Τόλγιαν από δεξιά, με αποτέλεσμα να «παγώσει» το «Μαρακανά».
Στο επόμενο ημίωρο το 1-1 δεν άλλαξε, παρά τις προσπάθειες των δύο ομάδων, με αποτέλεσμα ο αγώνας να οδηγηθεί στην παράταση.
Εκεί κανείς από τους δύο αντιπάλους δεν μπόρεσε να σκοράρει κι έτσι Βραζιλία και Γερμανία έλυσαν τις... διαφορές τους στα πέναλτι, όπου Βραζιλία επικράτησε με 5-4, με τον Νεϊμάρ να ευστοχεί στο τελευταίο πέναλτι.
----------------------------------------
ΒΡΑΖΙΛΙΑ (Ροτζέριο Μικάλε): Γουέβερτον, Ζέκα, Ροντρίγκο Κάιο, Μαρκίνιος, Ρενάτο Αουγκούστο, Ντάγκλας Σάντος, Λουάν, Γκαμπριέλ Μπαρμπόσα (70΄ Φελίπε Άντερσον), Νεϊμάρ, Γκαμπριέλ Ζεσούς (95΄ Ραφίνια), Γουάλας.
----------------------------------------
ΓΕΡΜΑΝΙΑ (Χορστ Χρούμπες): Χορν, Τόλγιαν, Κλόστερμαν, Γκίντερ, Σίλε, Σβεν Μπέντερ, Μάιερ, Λαρς Μπέντερ (67΄ λ. τρ. Πρέμελ), Ζέλκε (76΄ Πέτερσεν), Μπραντ, Νιαμπρί.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
