 |
|
|  Δευτέρα 22/8
----------------------------------------
Ευρωπαϊκή ΄Ενωση
----------------------------------------
Tρεις καπετάνιοι στο τάνκερ Ευρώπη
----------------------------------------
Πηγή: ARD.-
Ο τόπος και το τοπίο δεν επελέγησαν τυχαία: Ο Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι κάλεσε την Γερμανίδα καγκελάριο και τον Γάλλο πρόεδρο πάνω σε ένα αεροπλανοφόρο κοντά στο νησί Βεντοτένε. Ο Ρέντσι θέλει να σφυρηλατήσουν μια «συμφωνία για την Ευρώπη». Θα ακολουθήσουν άραγε οι άλλοι, αναρωτιέται το πρώτο δημόσιο τηλεοπτικό δίκτυο της Γερμανίας ARD.
Ήταν καλή η ιδέα; Το αεροπλανοφόρο και τα μεγάλα πολιτικά μηνύματα θυμίζουν τον Τζορτζ Μπους: το περίφημο σύνθημα του Τζορτζ Μπους του νεώτερου μετά την εισβολή στο Ιράκ το 2003 "αποστολή εξετελέσθη". Ένα μήνυμα το οποίο σύντομα αποδείχθηκε ότι ειπώθηκε πολύ βιαστικά.
Πάνω στο αεροπλανοφόρο Τζουζέπε Γκαριμπάλντι θα τεθεί ο θεμέλιος λίθος, όπως προδοκά η Ιταλία, για τη συμφωνία της Ευρώπης, για μια νέα αρχή μετά το Brexit. «Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να μεταρρυθμιστεί έως το 2017 ή θα χάσουμε», όπως έκανε έκκληση πρόσφατα ο Ρέντσι.
Προς τα πού όμως πρέπει να πάει το τάνκερ Ευρώπη, δεδομένου ότι οι απόψεις των καπετάνιων διίστανται; Δεν έχουν κουραστεί οι πολίτες από τις Βρυξέλλες; 'Η είναι ακριβώς η άτολμη, διστακτική στάση το πρόβλημα; Ο Ρέντσι θεωρεί ότι «Επιστρέφουμε στο Βεντοτένε για να ξεκινήσουμε και πάλι με την Ευρώπη των αξιών και του πολιτισμού. Η αποστολή της Ευρώπης είναι να βελτιώσει τον κόσμο».
Το Βεντοτένε έχει για τους Ιταλούς μεγάλη συμβολική αξία: Στο Β΄Παγκόσμιο πόλεμο είχε φυλακιστεί ο αντιφασίστας και πρωτοπόρος της Ευρώπης Αλτιέρο Σπινέλι. Το 1941 συνέγραψε στο Βεντοτένε το μανιφέστο του «Για μια ελεύθερη και ενωμένη Ευρώπη».
Επρόκειτο για ένα είδος οράματος για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Τόσο μακριά φυσικά δεν θέλει να φτάσει ο Ρέντσι. Αυτό που η Ιταλία έχει κατά νουν το σκιαγράφησε πρόσφατα ο υφυπουργός ευρωπαϊκών υποθέσεων Σάντρο Γκότσι στους Finacial Times: Θέλει μεγαλύτερη εκχώρηση εθνικής κυριαρχία στις Βρυξέλλες στους τομείς του προϋπολογισμού, της οικονομικής πολιτικής, της ασφάλειας και των προσφύγων. Περισσότερες κοινές, δεσμευτικές αποφάσεις δηλαδή σε εθνικά θέματα, τα οποία στην πραγματικότητα ήταν ανέκαθεν της απόλυτης αρμοδιότητας κάθε χώρας. Ζήτησε δε και περισσότερα πανευρωπαϊκά σχέδια για τις υποδομές.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
