 |
|
|  Τρίτη 27/9
----------------------------------------
ΗΠΑ/ντιπέιτ
----------------------------------------
Το "ρουθούνισμα" του Ντόναλντ Τραμπ "σάρωσε" τα social media
----------------------------------------
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ.-
Ο υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για τον Λευκό Οίκο Ντόναλντ Τραμπ κατάφερε να μαγνητίσει το ενδιαφέρον των χρηστών των ιστότοπων κοινωνικής δικτύωσης κατά τη διάρκεια της χθεσινής τηλεοπτικής αναμέτρησης ενόψει των προεδρικών εκλογών, έστω σε μία περίπτωση: όσον αφορά το φαινόμενο που οι χρήστες του Twitter ονόμασαν «το συνάχι του Τραμπ» και συζητήθηκε ευρέως με την ετικέτα #Trumpsniffle.
Ο μεγιστάνας ρούφαγε επανειλημμένως τη μύτη καθώς βρισκόταν αντιμέτωπος με την υποψήφια του Δημοκρατικού Κόμματος Χίλαρι Κλίντον στην πρώτη μεταξύ τους τηλεμαχία, με αποτέλεσμα το σχετικό hashtag να σαρώσει το Διαδίκτυο και μαζί οι εικασίες σχετικά με τι ενδεχομένως έκανε την μύτη του να τρέχει.
Ετικέτες ίδιας θεματικής ενότητας, με πολύ δόση χιούμορ, όπως «η ιγμορίτιδα του Ντόναλντ» (@TrumpsSinuses) και το «ρουθούνισμα του Τραμπ» (@TrumpSniff) είχαν χιλιάδες σχόλια.
Ο 70χρονος Τραμπ δήλωσε στο τηλεοπτικό δίκτυο Fox News σήμερα το πρωί ότι δεν ήταν κρυωμένος.
«Όχι, όχι δεν είχα συνάχι» τόνισε.
«Δεν ήμουν κρυωμένος» επέμεινε.
Ο ίδιος παραπονέθηκε ότι το μικρόφωνό του ήταν ελαττωματικό και αστειεύτηκε ότι πιθανόν κατέγραφε ακόμα και την παραμικρή του αναπνοή.
Αρκετοί χρήστες του Twitter δεν έχασαν την ευκαιρία και επιτέθηκαν στον Τραμπ με αφορμή τα ρουθουνίσματά του ως απάντηση για τις επιθέσεις που εξαπολύει τακτικά εναντίον της αντιπάλου του, της 68χρονης Χίλαρι Κλίντον, με επίκεντρο την υγεία της και τις αντοχές της. Νωρίτερα αυτόν τον μήνα η πρώην ΥΠΕΞ των ΗΠΑ είχε διαγνωστεί με πνευμονία. "Άραγε ο Ντόναλντ Τραμπ θα μεταδώσει στην αντίπαλό του μια νέα ασθένεια;" διερωτούνταν πολλοί.
Κάποιοι άλλοι, με σκωπτική διάθεση, ανήρτησαν βίντεο και φωτογραφίες όπου άγνωστοι μυρίζουν κόλλα ή σνιφάρουν κόκα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
