 |
|
|  Τετάρτη 28/9
----------------------------------------
Επιστήμη - Βιολογία και Υγεία
----------------------------------------
Γεννήθηκε το πρώτο μωρό, στον κόσμο, με την επίμαχη τεχνική των «τριών γονιών»
----------------------------------------
Πηγή Fertility and Sterility.-
Γεννήθηκε στο Μεξικό από Αμερικανούς επιστήμονες το πρώτο στον κόσμο παιδί με τρεις γενετικούς γονείς, καθώς εκτός από το DNA της μαμάς και του μπαμπά του, το αγοράκι περιέχει και ελάχιστο γενετικό υλικό -γύρω στο 0,1%- από ένα τρίτο πρόσωπο, μια γυναίκα δότρια ωαρίου.
Γονείς του παιδιού είναι μια ιορδανική οικογένεια. Η μητέρα πάσχει από μια σπάνια ασθένεια (σύνδρομο Leigh), που πλήττει ένα στα 40.000 παιδιά, προκαλώντας γενετική μετάλλαξη στα μιτοχόνδρια του κυττάρου, επιφέροντας τον θάνατο περίπου δύο έως τρία χρόνια μετά τη γέννηση. Η γυναίκα είχε κληροδοτήσει τα γονίδια της θανατηφόρας νευρολογικής πάθησης σε δύο προηγούμενα μωρά της, τα οποία είχαν πεθάνει. Είχε επίσης κάνει τέσσερις αποβολές.
Οι γονείς απευθύνθηκαν σε αμερικανική κλινική υποβοηθούμενης αναπαραγωγής στη Νέα Υόρκη (New Hope Fertility Center) με επικεφαλής τον δρα Τζον Ζανγκ, o οποίος αποφάσισε να εφαρμόσει για πρώτη φορά την τεχνική των «τριών γονιών» (πιο επίσημα «μιτοχονδριακή δωρεά») σε μια κλινική στο Μεξικό, καθώς στις ΗΠΑ δεν έχει εγκριθεί η εν λόγω μέθοδος.
Έχουν δημιουργηθεί ξανά στο παρελθόν παιδιά από DNA τριών ανθρώπων, αλλά όχι με αυτή την τεχνική. Οι γιατροί πήραν το DNA από τον πυρήνα των κυττάρων της μητέρας και το συνδύασαν με τα υγιή μιτοχόνδρια μιας γυναίκας δότριας που δεν έπασχε από τη νόσο, έτσι ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος κληροδότησης στο παιδί των γονιδίων της νόσου.
Ο κυτταρικός πυρήνας της μητέρας εισήχθη στο ωάριο της δότριας, από όπου είχε αφαιρεθεί ο δικός του πυρήνας και στη συνέχεια αυτό το ωάριο (με πυρηνικό DNA από τη μητέρα και μιτοχονδριακό DNA από τη δωρήτρια) γονιμοποιήθηκε από το σπέρμα του πατέρα. Οι γιατροί δημιούργησαν πέντε έμβρυα με αυτό τον τρόπο, αλλά μόνο ένα αναπτύχθηκε κανονικά, ώστε στη συνέχεια να εμφυτευθεί στη μήτρα της μητέρας του.
Οι ερευνητές -μεταξύ των οποίων ο κυπριακής καταγωγής βιολόγος Μιχάλης Κωνσταντινίδης, επικεφαλής επιστήμων της αμερικανικής εταιρείας Reprogenetics - έκαναν σχετική ανακοίνωση στο περιοδικό για θέματα γονιμότητας "Fertility and Sterility", σύμφωνα με το "New Scientist" (που πρώτο αποκάλυψε το επίτευγμα), το BBC και το Γαλλικό Πρακτορείο.
Όπως οι γιατροί αποκάλυψαν -με καθυστέρηση- το μωρό είναι πλέον πέντε μηνών (γεννήθηκε στις 6 Απριλίου) και παραμένει υγιές μέχρι σήμερα, χωρίς το σύνδρομο Leigh, παρόλο που, όπως έδειξαν τα τεστ, τα κύτταρά του περιέχουν ακόμη το 1% έως 2% του άρρωστου μιτοχονδριακού DΝΑ της μητέρας του.
Η κοινότητα των εμβρυολόγων και άλλων επιστημόνων εμφανίζεται επιφυλακτική και έχει ακόμη πολλές αμφιβολίες τόσο βιοηθικής φύσης, όσο κατά πόσο η μέθοδος είναι ασφαλής και ώριμη για εφαρμογή στην πράξη. Τον επόμενο μήνα οι γιατροί που εφάρμοσαν πρώτοι την εν λόγω τεχνική, θα κάνουν σχετική παρουσίαση στο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Αναπαραγωγικής Ιατρικής στη Γιούτα και αναμένεται να δώσουν διευκρινίσεις.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
