 |
|
|  Τρίτη 4/10
----------------------------------------
Απαγωγή από πράκτορες της CIA καταγγέλλει ο γιος του προέδρου τής Βουλής Νίκου Βούτση!!!
----------------------------------------
ΑΘΗΝΑ.-(Ανταπόκριση)
O γιος του προέδρου της Βουλής, Γιώργος Βούτσης-Βογιατζής, καταγγέλλει απαγωγή από τη CIA, με τη συνέργεια της British Airways. Όλα έγιναν κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του στο Μεξικό.
Με κείμενό του στο indymedia, ο γιος του Νίκου Βούτση καταγγέλλει ότι πράκτορες μυστικών υπηρεσιών τον απήγαγαν και τον ανέκριναν για ώρες. Η ιστορία ξεκινά από την Αθήνα όταν, σύμφωνα πάντα με το κείμενο του Γιώργου Βούτση-Βογιατζή, τόσο το ταξιδιωτικό γραφείο, από το οποίο είχε κλείσει το εισιτήριο για Μεξικό με ενδιάμεσο σταθμό το Heathrow του Λονδίνου, όσο και οι υπάλληλοι στο «Ελευθέριος Βενιζέλος», τον ενημέρωσαν ότι για τεχνικούς λόγους δεν μπορεί να κάνει check in στην ιστοσελίδα της εταιρείας British Airways με την οποία θα ταξίδευε. Έπρεπε, γράφει, να πάει δυο ώρες πριν από την αναχώρηση στο αεροδρόμιο για να γίνει έλεγχος.
Εκεί, για λόγους ασφαλείας, όπως τον ενημέρωσαν, δεν έγινε check in για το Μεξικό αλλά μόνο για το Λονδίνο. Και στο αεροδρόμιο Heathrow, τον ενημέρωσαν επίσης ότι δεν μπορούσε να κάνει check in αλλά του έδωσαν μόνο την κάρτα επιβίβασης για το Μεξικό. «Αποφάσισα να μπω στο αεροπλάνο, παρότι χωρίς check in δεν είσαι δηλωμένος στην πτήση. Η απόφασή μου ήταν λαθεμένη, όπως αποδείχτηκε, αφού χωρίς τη διαδικασία του check in γίνεσαι αόρατος στην πτήση. (...) Από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε η εξαφάνισή μου από τις μυστικές υπηρεσίες της Αμερικής (CIA) oι οποίες σε συνεργασία με την British Airways οργάνωσαν την υπερατλαντική ''απαγωγή'' μου» γράφει.
Όταν πια έφτασε στην πόλη του Μεξικού, οι Αρχές τον ενημέρωσαν ότι υπάρχει πρόβλημα με το διαβατήριό του και τον οδήγησαν μαζί με δυο συνταξιδιώτες του σε έναν ειδικό χώρο. Όπως καταγγέλλει ο γιος του προέδρου της Βουλής, τέσσερα άτομα με πολιτικά «άρχισαν να μας φωτογραφίζουν με τα κινητά τους τηλέφωνα, μας έκαναν σωματικό έλεγχο, μας αφαίρεσαν τα κινητά μας τηλέφωνα και ζήτησαν τις ταυτότητές μας».
Όπως γράφει, επικεντρώθηκαν σε εκείνον, ρωτώντας τον αν έχει απασχολήσει τη Δικαιοσύνη και δείχνοντάς του με τα δάχτυλά τους την ποινή κάθειρξης για «απαλλοτρίωση τράπεζας», το 2007. Ακολούθησε, όπως καταγγέλλει, ανάκριση παρουσία ενός άνδρα και μέσω ανοιχτής τηλεφωνικής ακρόασης από κλιμάκιο Αμερικανών. «Μου γνωστοποίησαν ότι δεν είμαι ένας κοινός ληστής τράπεζας, αλλά ότι συμμετέχω σε επαναστατικές ομάδες, ότι είμαι εκπαιδευμένος σε όπλα και εκρηκτικά», γράφει.
Στη συνέχεια, τον οδήγησαν στο γραφείο μετανάστευσης, όπου τον ενημέρωσαν ότι για το μεξικανικό κράτος θεωρείται τρομοκράτης και είναι ανεπιθύμητος στη χώρα. «Καθόλη τη διάρκεια της κράτησής μου μιλούσαν μόνο στα ισπανικά και όταν ζητούσα φωναχτά τα αυτονόητα, με έβριζαν και μου έλεγαν να το βουλώσω στα ισπανοαγγλικά (shut up perro)» γράφει ο Γιώργος Βούτσης-Βογιατζής. Και υποστηρίζει επίσης ότι «επί 24 ώρες δεν μου έδωσαν νερό και φαγητό, ενώ κατά τη διάρκεια του ύπνου ξύπνησα από τον ήχο οπλίσματος όπλου έξω από την πόρτα κράτησής μου».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
