 |
|
|  Παρασκευή 7/10
----------------------------------------
Συναυλία
----------------------------------------
Θρύλοι της ροκ τραγουδούν σε ένα mega-concert στην έρημο της Καλιφόρνιας
----------------------------------------
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ.-
Ρόλινγκ Στόουνς, Πολ Μακ Κάρτνεϊ, Ρότζερ Γουότερς, Μπομπ Ντίλαν, Νιλ Γιανγκ, οι Who... Θρύλοι της ροκ θα κατακτήσουν με τη μουσική τους την έρημο της Καλιφόρνιας αυτό το Σαββατοκύριακο.
Το Desert Trip --ένα λογοπαίγνιο που παραπέμπει στο ταξίδι ή στην παραίσθηση υπό την επήρεια ουσιών μέσα στην έρημο-- αρχίζει σήμερα για τρεις ημέρες και θα επαναληφθεί το επόμενο Σαββατοκύριακο.
Με μια σιωπηρή υπόσχεση για τους πολλούς θαυμαστές αυτών των ζωντανών θρύλων: είναι η τελευταία φορά που θα έχουν την τύχη να τους δουν πάνω στη σκηνή;
Οι συγκεκριμένοι αστέρες της ροκ δείχνουν γεμάτοι ενέργεια, πολύ υγιείς και έχουν όλοι τους ήδη περάσει την ηλικία των 70, εκτός από τον "νεανία" κιθαρίστα των Ρόλινγκ Στόουνς, τον 69χρονο Ρόνι Γουντ.
Οι Who, οι οποίοι το 1965 απευθύνονταν στους "baby boomers" με τον ύμνο τους "My Generation", μπορεί να είναι οι πρώτοι που θα αποχωρήσουν από το μουσικό στερέωμα: το συγκρότημα είπε ότι η περιοδεία αυτή θα είναι η τελευταία.
Το Desert Trip, στη νότια Καλιφόρνια, θα αποτελέσει ορόσημο γιατί εκεί θα συναντηθούν οι Ρόλινγκ Στόουνς και ο Πολ Μακ Κάρντεϊ των Μπιλτς: τα δύο βρετανικά συγκροτήματα καθόρισαν τη ροκ τη δεκαετία του 1960, υιοθετώντας δύο ριζικά αντίθετα στυλ.
Θα είναι επίσης η πρώτη φορά που ο Μακ Κάρτνεϊ και ο Ντίλαν θα είναι μαζί έπειτα από μια σειρά συναντήσεων εκτός σκηνής. Η διασημότερη ήταν το 1964 σε νεοϋορκέζικο ξενοδοχείο, όπου το ίνδαλμα της φολκ φέρεται να μύησε τα τέσσερα αγόρια στον άνεμο της μαριχουάνας, η επίδραση της οποίας θα γίνει αισθητή από μουσικής άποψης στα επόμενα άλμπουμ των Μπιτλς.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
