 |
|
|  Δευτέρα 17/10
----------------------------------------
Παγκόσμιο ρεκόρ σε βιασμούς κατέχει η Λιβερία
----------------------------------------
Τρεις στις τέσσερις γυναίκες στη χώρα αυτή έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής βίας
-Θύματα βιασμού έπεσαν ακόμη και παιδιά κάτω των 5 ετών!!!
----------------------------------------
Μονρόβια, Λιβερία
Ο ΟΗΕ ζητεί να τερματιστεί η κουλτούρα «της ευρείας ατιμωρησίας» των δραστών σεξουαλικών εγκλημάτων στη Λιβερία, όπου έως και τα τρία τέταρτα των γυναικών και των κοριτσιών έχουν πέσει θύματα βιασμού.
Σύμφωνα με έκθεση, ακόμη και παιδιά κάτω των 5 ετών ήταν μεταξύ των θυμάτων βιασμού πέρυσι στη Λιβερία, όπου η μεγάλη πλειονότητα των καταγεγραμμένων θυμάτων είναι ανήλικα.
Παρά το γεγονός ότι το 2015 καταγγέλθηκαν 800 υποθέσεις βιασμού, υπήρξαν μόλις 34 καταδίκες, με τους αξιωματούχος να προειδοποιούν ότι πολύ μικρός αριθμός των σεξουαλικών υποθέσεων καταγγέλεται εξαιτίας του στίγματος που βαραίνει μετά τα θύματα και των διακρίσεων εις βάρος τους.
Μια έκθεση της Αποστολής του ΟΗΕ στη Λιβερία και του γραφείου του Ύπατου Αρμοστή του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα αναφέρει ότι ο βιασμός είναι πλέον το δεύτερο πιο σοβαρό έγκλημα στη χώρα που δεν καταγγέλλεται.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι προσπάθειες της δικαιοσύνης να τιμωρηθούν οι δράστες δυσχεραίνονται από την αδυναμία των θεσμών, τη διαφθορά, το γεγονός ότι η κυβέρνηση της Λιβερίας δεν καταβάλλει επαρκείς προσπάθειες για την αντιμετώπιση των σεξουαλικών εγκλημάτων και οικονομικούς λόγους.
«Όλοι αυτοί οι λόγοι έχουν οδηγήσει σε μια διαδεδομένη κουλτούρα ατιμωρησίας για τη σεξουαλική βία και τη βία βάσει του φύλου, κυρίως για τους βιασμούς», επισημαίνει η έκθεση.
«Στη Λιβερία τα θύματα είναι αντιμέτωπα με προκλήσεις σε κάθε βήμα της διαδικασίας, αν τολμήσουν να φέρουν τους δράστες αντιμέτωπους με τη δικαιοσύνη», προσθέτει.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
