Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Σάββατο 12/11 ---------------------------------------- Μουσική ---------------------------------------- Ο Στινγκ για πρόσφυγες και Τραμπ ----------------------------------------

Πηγή Spiegel Online.-

Για όλα μίλησε ο διάσημος τραγουδιστής Στινγκ, σε συνέντευξή του στο Spiegel Online, με αφορμή την κυκλοφορία τού νέου του άλμπουμ με τίτλο «57η&9η», αλλά και την συμπλήρωση των 65ων γενεθλίων του, τον Οκτώβριο. Μιλώντας για την θνητότητα, ο Στινγκ είπε ότι οι γονείς του δεν έζησαν πολλά χρόνια. «Ο πατέρας μου ήταν 60 χρόνων όταν πέθανε και η μητέρα του 54. Από το νέο μου άλμπουμ το τραγούδι 50.000 είναι αφιερωμένο στους φίλους μου που πέθαναν φέτος, τον Ντέιβιντ Μπόουι, τον Πρινς και τον Άλαν Ρίκμαν. Στα 65 μου έχω ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, αλλά αυτό δεν μου φέρνει αρνητικές σκέψεις αντίθετα με κάνει να σκέφτομαι το πόσο σημαντική είναι η κάθε στιγμή και προσπαθώ να βγάλω το καλύτερο», δήλωσε ο τραγουδιστής. Απαντώντας σε ερώτηση της ιστοσελίδας κατά πόσο είναι σημαντικό να τον αγαπούν και μετά θάνατον, ο 65χρονος τραγουδοποιός επισήμανε ότι «δεν χρειάζεται να με αγαπούν. Θέλω να με σέβονται. Με αγαπάει η γυναίκα μου κι αυτό είναι αρκετό». Στο νέο του άλμπουμ περιέχεται και το τραγούδι «Inshallah», που αναφέρεται στους πρόσφυγες από τον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία. Για την προετοιμασία του ο Στινγκ ήρθε σε επαφή με μουσικούς, πρόσφυγες από τη Συρία. «Κάποιοι από αυτούς ήρθαν από το Χαλέπι, το κέντρο του αραβικού κόσμου. Για μένα ήταν σημαντικό να συναντήσω τους ανθρώπους που ξέρουν από τραγούδια, να ακούσω τις ιστορίες τους να κάνουμε από κοινού τη μουσική. Και τελικά να πάρω την άδειά τους να παίξω τη μουσική τους. Με το τραγούδι αυτό θέλω να δώσω μία πολιτική απάντηση στην προσφυγική κρίση. Αν υπάρξει λύση αυτή θα έρθει μέσα από την ευαισθητοποίηση. Σκεφτείτε τον εαυτό σας μέσα σε μία βάρκα να διασχίζετε την Μεσόγειο με τα παιδιά σας για να απομακρυνθείτε από τον κίνδυνο όχι ως μία άσκηση συμπόνιας, αλλά ως αρχή για το τέλος του πολέμου», είπε. Ο Στινγκ μίλησε ακόμα και για τον φόβο που καλλιεργούν πολλοί πολιτικοί ηγέτες και τον ρόλο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, λέγοντας ότι «πολλοί λαϊκιστές και σκληροπυρηνικοί πολιτικοί γιορτάζουν τις επιτυχίες τους. Ο πρόεδρος Ερντογάν, ο Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Ντουτέρτε στις Φιλιππίνες τρέφονται με τον φόβο. Και νομίζω ότι τα μέσα ενημέρωσης τους ταΐζουν επιπλέον. Μερικές φορές παράγουν υστερία, δημιουργώντας έτσι τέρατα. Τα μέσα ενημέρωσης έχουν δημιουργήσει τον Ντόναλντ Τραμπ.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία