 |
|
|  Δευτέρα 28/11
----------------------------------------
Οι επιστήμονες προειδοποιούν τους γονείς
----------------------------------------
Μη λέτε ψέματα στα παιδιά ότι υπάρχει Άγιος Βασίλης
----------------------------------------
Πηγή The Lancet Psychiatr.-
Τα χριστουγεννιάτικα στολίδια και παιχνίδια κάνουν σταδιακά την εμφάνισή τους στα καταστήματα, καθώς πλησιάζουν οι γιορτές. Μαζί με αυτές, ο 'Αγιος Βασίλης ξεσκονίζει ήδη το θρυλικό έλκυθρό του για να αρχίσει τα πήγαινε-έλα στα σπίτια των ανθρώπων για άλλη μια χρονιά. Μήπως, όμως, φέτος θα έπρεπε να βρει κλειστές πόρτες ή μάλλον κλειστές καμινάδες;
Βρετανοί επιστήμονες, που βάλθηκαν να χαλάσουν τη μαγεία των παιδιών (και όχι μόνο), προειδοποιούν τους γονείς ότι, αναπαράγοντας το ψέμα με τον 'Αγιο Βασίλη που φέρνει τα δώρα, αυτό που πετυχαίνουν τελικά, είναι να χαλάνε σε βάθος χρόνου τη σχέση τους με τα παιδιά τους, καθώς το εν λόγω αθώο ψεματάκι μπορεί να κάνει τη ζημιά του, υποσκάπτοντας την εμπιστοσύνη των μικρών στους μεγάλους.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή ψυχολογίας Κρίστοφερ Μπόιλ του Πανεπιστημίου του Έξετερ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο διεθνούς κύρους περιοδικό ψυχιατρικής "The Lancet Psychiatry", επισημαίνουν ότι συχνά το ψέμα περί ύπαρξης 'Αγιου Βασίλη δεν είναι παρά μια ενδόμυχη επιθυμία των ίδιων των γονιών να ξαναγίνουν παιδιά, γυρνώντας σε μια προ πολλού χαμένη εποχή αθωότητας.
Όμως, όπως θέτουν το ερώτημα οι ψυχολόγοι, «αν οι γονείς είναι ικανοί να ψεύδονται για κάτι τόσο ξεχωριστό και μαγικό, μπορούν μετά να τους εμπιστεύονται τα παιδιά τους ότι αποτελούν θεματοφύλακες της σοφίας και της αλήθειας;».
Επιπλέον, επισημαίνουν ότι, αν το καλοσκεφτεί κανείς ως ενήλικος πλέον, η ιδέα ότι κάπου στον Βόρειο Πόλο υπάρχει μια παντογνώστρια «μυστική υπηρεσία» στην υπηρεσία του Αγίου Βασίλη, που παρακολουθεί κάθε παιδί και ξέρει αν είναι φρόνιμο ή άτακτο (ώστε να του φέρει ή όχι δώρο), είναι τελικά μάλλον τρομακτική. Ιδίως όταν ορισμένοι γονείς σκοπίμως εμπλέκουν τον 'Αγιο Βασίλη για να πειθαρχήσουν ή να τιμωρήσουν το παιδί τους («δεν είσαι καλό παιδί, γι'αυτό μην περιμένεις παιχνίδι από τον 'Αη Βασίλη»).
«Η ηθικότητα του να κάνουμε τα παιδιά να πιστεύουν σε τέτοιους μύθους, πρέπει να τεθεί εν αμφιβόλω» σύμφωνα με τον δρα Μπόιλ. «Όλα τα παιδιά τελικά θα μάθουν ότι συστηματικά και επί χρόνια εξαπατήθηκαν και αυτό μπορεί να τα κάνει να αναρωτιούνται ποια άλλα ψέματα τους έχουν πει» τόνισε. Πρόσθεσε, πάντως, ότι μερικά ψεματάκια είναι χρήσιμα για τα παιδάκια, όπως π.χ. ότι το αγαπημένο ζωάκι τους που μόλις πέθανε, θα πάει σε κάποιο παράδεισο.
Γιατί όμως αυτή η ιστορία με τον 'Αγιο Βασίλη έχει επικρατήσει για τα καλά, σε τόσο μεγάλο μέρος της Γης και για τόσα χρόνια; Κατ' αρχήν, επειδή οι άνθρωποι έχουν την έμφυτη τάση να συμμορφώνονται με τις παραδόσεις, ακόμη και όταν αυτές είναι εξόφθαλμα παράλογες, απαντούν οι επιστήμονες. Δεύτερον, επειδή όλοι οι άνθρωποι, μικροί και (κυρίως) μεγάλοι, θέλουν να ξεφύγουν από την πραγματικότητα. Τι καλύτερο από μια γλυκιά αυταπάτη;
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
