 |
|
|  Τρίτη 29/11
----------------------------------------
Κύκλωμα εμπορίας βρεφών αποκαλύφθηκε στην Ινδία
----------------------------------------
Βρέθηκαν 13 μωρά που πρόκειτο να δοθούν για υιοθεσία
----------------------------------------
Καλκούτα
Αστυνομικοί στην ανατολική Ινδία διέσωσαν 13 μωρά και βρήκαν τα λείψανα άλλων δύο σε έρευνες που πραγματοποίησαν σε οίκους ευγηρίας και ιδρύματα για διανοητικά καθυστερημένους ανθρώπους, καθώς προσπαθούν να εξαρθρώσουν ένα διεθνές δίκτυο διακίνησης ανθρώπων.
Δέκα βρέφη, όλα κάτω του 1 έτους, βρέθηκαν την Παρασκευή σε ένα ίδρυμα για άτομα με ειδικές ανάγκης που ανήκει σε μια φιλανθρωπική οργάνωση, στη συνοικία Νότια 24 Παργκάνας της Δυτικής Βεγγάλης. Σε μια άλλη επιδρομή, στη γειτονική συνοικία Βόρεια 24 Παργκάνας, εντοπίστηκαν τα λείψανα δύο μωρών στα γραφεία μιας άλλης οργάνωσης η οποία λειτουργεί ως κέντρο υιοθεσιών.
Στις 21 Νοεμβρίου είχαν βρεθεί άλλα τρία νεογέννητα μέσα σε χαρτοκιβώτια από μπισκότα, στην κλειδωμένη αποθήκη ενός νοσηλευτικού ιδρύματος όπου πηγαίνουν οι γυναίκες για να γεννήσουν ή για να κάνουν άμβλωση.
Ο Ρατζές Κούμαρ, του Τμήματος Εγκληματολογικών Ερευνών της Δυτικής Βεγγάλης (CID), είπε ότι έχουν συλληφθεί 18 άνθρωποι που έπαιρναν τα παιδιά και τα πουλούσαν στην Ινδία και το εξωτερικό. "Πρόκειται για ένα τεράστιο δίκτυο μη κυβερνητικών οργανώσεων, ιατρείων, γιατρών και μεσαζόντων που ασχολούνταν με παράνομες υιοθεσίες και διακίνηση βρεφών" είπε ο Κούμαρ.
Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία της έρευνας, ανύπαντρα κορίτσια και γυναίκες που επισκέπτονταν τις κλινικές για να κάνουν άμβλωση πείθονταν από το προσωπικό να γεννήσουν και να πουλήσουν το μωρό τους. Η αστυνομία δεν διευκρίνισε ποια ήταν η "τιμή" των βρεφών, όμως οι τοπικές εφημερίδες αναφέρουν ότι οι μητέρες λάμβαναν 300.000 ρουπίες (4.380 δολάρια) αν γεννούσαν αγόρι και 100.000 ρουπίες (1.460 δολάρια) αν το μωρό τους ήταν κορίτσι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
