 |
|
|  Δευτέρα 5/12
----------------------------------------
Ποδόσφαιρο-Ελλάδα-Ολυμπιακός
----------------------------------------
Πρόσφυγες από τη Συρία και την Παλαιστίνη στο γήπεδο Καραϊσκάκη
----------------------------------------
ΑΘΗΝΑ.-(Ανταπόκριση)
Κάποιοι ξεχωριστοί φίλαθλοι βρέθηκαν στις κερκίδες του γηπέδου Καραϊσκάκη. Προσκεκλημένοι του Ολυμπιακού 22 πρόσφυγες από τη Συρία και την Παλαιστίνη παρακολούθησαν από την Θύρα 34 την πειραϊκή ομάδα να νικά 4-0 τον Λεβαδειακό. Η ΠΑΕ Ολυμπιακός αποδέχθηκε το αίτημα της ΜΚΟ «Solidarity Now» και προμήθευσε με προσκλήσεις τους 22 καλεσμένους της, στους οποίους δόθηκε από μια τσάντα με δώρα. Μάλιστα φόρεσαν τα κασκόλ και τους σκούφους της ομάδας και έδωσαν το δικό τους «χρώμα», ενώ πανηγύρισαν τα ερυθρόλευκα γκολ.
Ο υπεύθυνος εταιρικής κοινωνικής ευθύνης της ΠΑΕ Ολυμπιακός, Δομένικος Μασούλας, δήλωσε: «Φιλοξενήσαμε φίλους πρόσφυγες από τη Συρία και την Παλαιστίνη σε συνεργασία με τη ΜΚΟ Solidarity Now. Ο πρόεδρός μας, κ. Βαγγέλης Μαρινάκης, αποδέχθηκε το αίτημα ώστε να δοθούν προσκλήσεις και δώρα σ' αυτούς τους ανθρώπους και να μπορέσουν να έχουν ένα απόγευμα διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Μακριά από τις κακουχίες και τους προβληματισμούς στη ζωή τους, ώστε να διασκεδάσουν σε ένα πολιτισμένο περιβάλλον με φίλους από την Ολυμπιακή οικογένεια που τους αγκάλιασαν».
Από τη δική του μεριά, ο εκπρόσωπος της ΜΚΟ «Solidarity Now» ,Αποστόλης Κατζόγιας, τόνισε: «Ευχαριστούμε την ΠΑΕ Ολυμπιακός και προσωπικά τον κ. Βαγγέλη Μαρινάκη, για την αποδοχή του αιτήματός μας. Ευχαριστούμε για τις προσκλήσεις, ώστε να δούμε τον αγώνα με τον Λεβαδειακό και φυσικά τα δώρα. Αναμφίβολα πρόκειται για μια αξιέπαινη ενέργεια. Βοηθάει και τη δική μας προσφορά στους ανθρώπους, αυτούς που περιμένουν να φύγουν να πάνε στο εξωτερικό. Ανταποκρίθηκε ο Ολυμπιακός στο αίτημά μας δείχνοντας τις ευαισθησίες του και ευχαριστούμε ξανά γι' αυτό».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
