 |
|
|  Πέμπτη Ωρα 8.49μμ
----------------------------------------
Μία σπάνια,παγκοσμίως,περίπτωση
----------------------------------------
Γιατροί αφαίρεσαν ένα δεύτερο κεφάλι που μεγάλωνε στο πίσω μέρος του κρανίου ενός βρέφους
----------------------------------------
ΚΑΜΠΟΥΛ.-(Ξένα Πρακτορεία)
Αφγανοί γιατροί έσωσαν τη ζωή ενός βρέφους τριών μηνών αφού κατάφεραν να αφαιρέσουν ένα δεύτερο κεφάλι που μεγάλωνε στην πίσω πλευρά του κρανίου του, σε μία από τις σπάνιες φορές που γίνονται τόσο πολύπλοκες και λεπτές χειρουργικές επεμβάσεις στη χώρα.
Οι γονείς του παιδιού είναι αγρότες από την περιφέρεια Τσαπαρχάρ. Η μητέρα γέννησε το καλοκαίρι δίδυμα κορίτσια, το ένα από τα οποία, η Ασρί Γκιουλ (το όνομα σημαίνει "Νέο Λουλούδι") εισήχθη στη συνέχεια σε νοσοκομείο της πόλης Τζαλαλαμπάντ καθώς παρουσίαζε μια σπάνια ανωμαλία.
"Είχε ένα δεύτερο κεφάλι ενωμένο στο κρανίο της. Το αφαιρέσαμε", εξήγησε ο επικεφαλής χειρουργός του νοσοκομείου, Άχμαντ Ομπάιντ Μοτζαντίντι, μία εβδομάδα μετά την επέμβαση.
Η εγχείριση πήγε καλά, όμως η κατάσταση του βρέφους παραμένει ακόμη ανησυχητική, πρόσθεσε.
"Οι γιατροί της έσωσαν τη ζωή, τους ευχαριστώ", δήλωσε από την πλευρά του ο πατέρας του βρέφους, ο Νεματουλάχ. Η δίδυμη αδελφή της Άσρι Γκιουλ δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα υγείας.
Μετά από τρεις δεκαετίες πολέμου, το Αφγανιστάν έχει σοβαρές ελλείψεις όσον φορά τις ιατρικές υποδομές του. Τα δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια που επενδύθηκαν στη χώρα, στα πλαίσια της παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας, μετά την ανατροπή του καθεστώτος των Ταλιμπάν, το 2001, βοήθησαν να ανοίξουν ή να ανακαινιστούν πολλά νοσοκομεία και κλινικές σε όλη τη χώρα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
