 |
|
|  Τετάρτη 21/12
----------------------------------------
Eγκαίνια στην Τουρκία,μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα
----------------------------------------
Άνοιξε η πρώτη οδική σήραγγα κάτω από τον Βόσπορο
----------------------------------------
Κωνσταντινούπολη.-
Το τεταμένο κλίμα που επικρατεί στην Τουρκία, αλλά και τον υπόλοιπο πλανήτη, μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα δεν εμπόδισε τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να εγκαινιάσει την πρώτη οδική σήραγγα που περνάει κάτω από τον Βόσπορο, στην Κωνσταντινούπολη.
Το φαραωνικών διαστάσεων έργο εντάσσεται στο ευρύτερο σχέδιο του Τούρκου προέδρο να μεταμορφώσει την υποδομή της Τουρκίας. Πλέον οι πολίτες αλλά και οι επισκέπτες της χώρας θα μπορούν να οδηγήσουν το αυτοκίνητό τους κάτω από τη θάλασσα του Βοσπόρου, διασχίζοντας το τούνελ που σχεδιάστηκε με στόχο την αντιμετώπιση του κυκλοφοριακού και το οποίο μειώνει το χρόνο που απαιτείται για το εν λόγω δρομολόγιο από τις 2 ώρες στα 15 λεπτά!
Σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, η σήραγγα «Ευρασία» έχει μήκος 5,4 χιλιόμετρα, εκ των οποίων τα 3,4 χιλιόμετρα βρίσκονται κάτω από τον Βόσπορο. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά δαπανηρό έργο, που κόστισε στο τουρκικό κράτος 1,15 δισεκατομμύρια ευρώ.
«Ήταν μια τεράστια πρόκληση» δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Τούρκος υπουργός Μεταφορών Αχμέτ Αρσλάν, αναφορικά με την κατασκευή του τούνελ, το οποίο βρίσκεται σε βάθος 106 μέτρων από τον πυθμένα. «Νομίζω ότι η σήραγγα "Ευρασία" θα διευκολύνει σε μεγάλο βαθμό τη ζωή των κατοίκων της Κωνσταντινούπολης», συμπλήρωσε, αποκαλύπτοντας μάλιστα ότι η τουρκική κυβέρνηση σχεδιάζει τώρα να χτίσει και τρίτο τούνελ, που θα έχει τρία επίπεδα για τη διέλευση σιδηρόδρομου αλλά και αυτοκινήτων».
Το υποθαλάσσιο τούνελ του Βοσπόρου κατασκευάστηκε από τον τουρκικό ιδιωτικό κατασκευαστικό όμιλο Yapi Merkezi και τον νοτιοκορεάτικο όμιλο SK Grou. Αξίζει να σημειωθεί ότι, επειδή η Κωνσταντινούπολη είναι σεισμογενής πόλη, το τούνελ έχει κατασκευαστεί έτσι ώστε να μπορεί να αντέξει σεισμούς μεγέθους ακόμα και 7,5 Ρίχτερ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
