 |
|
|  Πέμπτη 5/1
----------------------------------------
Σοκ στον Καναδά απο μαζικό έγκλημα,με δράστη πρώην στρατιώτη,που υπηρέτησε στο Αφγανιστάν και έπασχε απο μετατραυματικό στρες!
----------------------------------------
Σκότωσε τη σύζυγο, την κόρη και τη μητέρα του και στη συνέχεια αυτοκτόνησε...
----------------------------------------
Μόντρεαλ.-
Ένας πρώην στρατιώτης, που υπέφερε από μετατραυματικό στρες, σκότωσε τη σύζυγο του, τη μικρή του κόρη και τη μητέρα του πριν αυτοκτονήσει, ανακοίνωσε η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Νέας Σκωτίας στον ανατολικό Καναδά.
Τα μέλη της Βασιλικής Αστυνομίας του Καναδά (RCMP) ανακάλυψαν τα τέσσερα πτώματα στην μικρή κοινότητα Ούπερ Μπιγκ Τρακαντί, 250χλμ βόρεια του Χάλιφαξ, πρωτεύουσας της επαρχίας της Νέας Σκωτίας, στα ανατολικά παράλια του Καναδά.
Ο 33χρονος –που διετέλεσε μέλος του καναδικού στρατού και υπηρέτησε μεταξύ άλλων στο Αφγανιστάν– πυροβόλησε και σκότωσε την 31χρονη γυναίκα του, την 10 ετών κόρη του και την 52χρονη μητέρα του, πριν διαπράξει αυτοχειρία.
«Δεν βρέθηκε κανένα ίχνος παραβίασης στην είσοδο του σπιτιού» και «τα τραύματα στην σορό του ενόπλου υποδεικνύουν αυτοκτονία», σύμφωνα με την ανακοίνωση της αστυνομίας.
«Δύο όπλα βρέθηκαν στο σημείο», σύμφωνα με τις αρχές. Οι νεκροψίες και οι συμπληρωματικές έρευνες θα καταστήσουν δυνατό να καθοριστούν με ακρίβεια «οι συνθήκες που οδήγησαν σε αυτό το τραγικό συμβάν», συμπλήρωσαν οι αρχές.
Ο άνδρας αποστρατεύτηκε το 2015 και υπέφερε από μετατραυματικό στρες, ενώ αναζητούσε βοήθεια για να αντιμετωπίσει την ψυχική του διαταραχή, δήλωσε η θεία του σε τοπικά μέσα ενημέρωσης.
Έπειτα από αρκετές αυτοκτονίες μελών των ενόπλων δυνάμεων του Καναδά, η κυβέρνηση δημιούργησε το 2014 μια βάση δεδομένων για να παρακολουθεί την ψυχική υγεία των στρατιωτικών, ώστε το υπουργείο Άμυνας να «κατανοήσει καλύτερα το γενικότερο βάρος των ψυχικών διαταραχών στα μέλη των ενόπλων δυνάμεων».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
