Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Παρασκευή Ωρα 6.07μμ ---------------------------------------- Κορυφαία φυσιογνωμία τού Βιετνάμ για ανεξαρτησία ---------------------------------------- Πέθανε σε ηλικία 102 ετών ο θρυλικός στρατηγός Βο Νγκουέν Γκιάπ ----------------------------------------

ΕΔΩ ΑΝΟΪ.-(Ξένα Πρακτορεία)

Ο Βιετναμέζος στρατηγός Βο Νγκουέν Γκιάπ, κορυφαία φυσιογνωμία στον αγώνα της χώρας του για ανεξαρτησία και της νίκης της στον Πόλεμο του Βιετνάμ, απεβίωσε σήμερα σε ηλικία 102 ετών, δήλωσαν ανώτεροι στρατιωτικοί αξιωματούχοι κι ένας συγγενής του. Ο στρατηγός πέθανε στο στρατιωτικό νοσοκομείο 108 του Ανόι, διευκρίνισε ανώτερος αξιωματούχος του στρατού από τις νοσοκομειακές εγκαταστάσεις. "Πέθανε από γηρατειά, όχι εξαιτίας οποιασδήποτε ασθένειας", σημείωσε ο στρατιωτικός αξιωματούχος, ο οποίος ζήτησε να μην κατονομαστεί. "Το σώμα του είχε γεμίσει πληγές από την κατάκλιση για πολύ μακρά περίοδο", πρόσθεσε. "Η είδηση για τον θάνατό του θα δημοσιοποιηθεί μόνον αφού δοθεί η έγκριση από την Γενική Γραμματεία του Κομμουνιστικού Κόμματος", δήλωσε ένας από τους στενούς συγγενείς του. Ο στρατηγός νοσηλευόταν για αρκετά χρόνια λόγω της κακής κατάστασης της υγείας του. "Αναπαύσου εν ειρήνη, ήρωα του λαού. Θα είσαι πάντα ο σπουδαιότερος στρατηγός μας", έγραψε ένας χρήστης του Διαδικτύου στο Facebook, σε μια από τις πολλές αναφορές στον θάνατό του που κατακλύζουν τους ιστοτόπους κοινωνικής δικτύωσης πριν ακόμη από την επίσημη αναγγελία του θανάτου του. Ο Γκιάπ ήταν μια από τις πιο εμβληματικές φυσιογνωμίες του σύγχρονου Βιετνάμ, μετά τον ιδρυτή του, τον Χο Τσι Μινχ. Επίσης θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους στρατηγούς στην Ιστορία. Το 1954 επέβαλε στη "λεκάνη" του Ντιέν Μπιέν Φου (βορειοδυτικό Βιετνάμ) μια ηχηρή ήττα στα γαλλικά αποικιοκρατικά στρατεύματα, θέτοντας τα θεμέλια για την ανάδυση ενός ανεξάρτητου Βιετνάμ και για το τέλος της γαλλικής κυριαρχίας στην Ινδοκίνα. Μετά τη νίκη στο Ντιέν Μπιέν Φου, ο Γκιάπ συνέχισε να διοικεί τα στρατεύματά του στη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ εναντίον των Αμερικανών και των συμμάχων τους του Νότιου Βιετνάμ, μέχρι την κατάληψη της Σαϊγκόν, στις 30 Απριλίου 1975. Όμως, παρά τις στρατιωτικές του νίκες, η πολιτική του σταδιοδρομία διακόπηκε από τον δεύτερο στην ιεραρχία του καθεστώτος, τον Λε Ντουάν, και το 1982 αποκλείστηκε από το Πολιτικό Γραφείο του Κομμουνιστικού Κόμματος. Μολονότι διατήρησε το αξίωμα του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, ήταν επιφορτισμένος με θέματα Επιστημών, Τεχνολογιών και Οικογενειακού Προγραμματισμού. Τέλος το 1991 εκδιώχθηκε και από την Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία