Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τετάρτη 18/1 ----------------------------------------- Οι «άθλιοι» του Παρισιού-Mάχη των αστέγων με το κρύο -----------------------------------------

Παρίσι.-

Με τον πάγο να έχει καλύψει το πρόσωπό του ξύπνησε σήμερα το πρωί ο 44χρονος Τζαφάρ στο Παρίσι των -3 βαθμών Κελσίου. Ο 44χρονος Σενεγαλέζος τους τελευταίους έξι μήνες αφότου έφθασε στη Γαλλία κοιμάται σε μία σκηνή, ενώ τις τελευταίες εβδομάδες που ο υδράργυρος έχει κατρακυλήσει κάτω από το μηδέν, το καταφύγιό του είναι οι σχάρες εξαερισμού του μετρό στο σταθμό του Αουστερλίτς. Σήμερα όμως ούτε εκεί μπορεί να ζεσταθεί. Το κρύο είναι τσουχτερό, το χιόνι πέφτει ασταμάτητα. Μόνη διέξοδός του το τηλέφωνο έκτακτης ανάγκης 115 του δήμου. Καλεί και ξανακαλεί. Από τα ξημερώματα που άνοιξε τα μάτια του έχει καλέσει τουλάχιστον 63 φορές τον αριθμό αυτό. Μάταια όμως. Πολλοί άλλοι πριν από αυτόν ή ταυτόχρονα με αυτόν καλούν αυτό το νούμερο σε μία απέλπιδα προσπάθεια να έλθει κάποιος να τους μεταφέρει σε ένα ζεστό μέρος. Η περίπτωση του Τζαφάρ δεν είναι η μοναδική. Εκατοντάδες άστεγοι κινδυνεύουν τις ημέρες αυτές στο παγωμένο Παρίσι. Παρά τις πρωτοβουλίες που έχουν λάβει κυβέρνηση και ανθρωπιστικές οργανώσεις για την αντιμετώπιση του ψύχους, οι χώροι στέγασης και φιλοξενίας για τους άστεγους είναι ανεπαρκείς στη γαλλική πρωτεύουσα. Και δεν φθάνει μόνο αυτό αλλά η αστυνομία, όπως έχουν καταγγείλει οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, τις τελευταίες ημέρες που ο υδράργυρος έπεφτε μερικές φορές στους -10 βαθμούς Κελσίου κατέσχεσε με βίαιο τρόπο, χρησιμοποιώντας κάποιες φορές και δακρυγόνα, τις σκηνές και τις κουβέρτες των αστέγων, απαγορεύοντάς τους μάλιστα να στέκονται στην ουρά περιμένοντας να τους δοθεί μία θέση σε χώρο φιλοξενίας. «Το Παρίσι έχει μεγάλες ελλείψεις σε χώρους φιλοξενίας», παραδέχονται κρατικοί φορείς, ενώ ο υπουργός Εσωτερικών Μπερνάρ Καζνέβ διαβεβαίωσε ότι ο αριθμός έκτακτης ανάγκης 115 παρότι πρακτικά έχει κορεσθεί, θα διευρυνθεί προκειμένου να ανταποκριθεί στις κλήσεις όσων έχουν ανάγκη. «Πολλοί άνθρωποι δυστυχώς καλούν μάταια το 115», παραδέχεται ο Σαντού Εσκιέρ, υπεύθυνος του γραφείου εκτάκτων καταστάσεων στο Κέντρο Κοινωνικής Δράσης στο Παρίσι υπενθυμίζοντας παράλληλα, ότι πρόσφατα δημιουργήθηκαν 300 επιπλέον θέσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων από το επερχόμενο κύμα ψύχους. Για όλο το 2017 έχουν προβλεφθεί τουλάχιστον 10.000 χώροι φιλοξενίας για τους άστεγους, συν 1.200 για τον χειμώνα. Εξάλλου οι χώροι φιλοξενίας, σύμφωνα με τον Εσκιέρ, θα πρέπει να προσαρμόζονται σε διαφορετικά προφίλ αστέγων όπως π.χ. ανύπαντρες μητέρες, οικογένειες, ανήλικοι κ.λπ.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία