 |
|
|  Παρασκευή 20/1
----------------------------------------
O NTOΛΑΝΤ ΤΡΑΜΠ ΟΡΚΙΣΘΗΚΕ ΝΕΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΩΝ ΗΠΑ
----------------------------------------
Ουάσινγκτον.-
Και επίσημα πρόεδρος των ΗΠΑ είναι πλέον ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος ορκίστηκε στις 19.00 ώρα Ελλάδας εν μέσω επευφημιών από το πλήθος.
Στη ομιλία που ακολούθησε τον όρκο, ο 45ος πρόεδρος των ΗΠΑ επισήμανε ότι η σημερινή μεταβίβαση εξουσίας δεν αφορά απλώς την αλλαγή κυβέρνησης αλλά τη μεταβίβαση της δύναμης από την Ουάσινγκτον πίσω στον λαό. «Αυτή η στιγμή είναι η δική σας στιγμή», τόνισε ο Τραμπ απευθυνόμενος στον αμερικανικό λαό.
Όπως τόνισε, μέχρι τώρα μια μικρή ομάδα στην Ουάσινγκτον έβγαινε κερδισμένη «εις βάρος του λαού». «Το σύστημα προστάτευε τον εαυτό του αλλά όχι τους πολίτες της χώρας μας. Οι νίκες τους δεν ήταν οι δικές σας νίκες. Οι θρίαμβοί τους δεν ήταν δικοί σας θρίαμβοι. Ενώ εκείνοι γιόρταζαν στη πρωτεύουσα του έθνους μας, οι φτωχές οικογένειες της Αμερικής δεν μπορούσαν να το κάνουν. Όλα αυτά αλλάζουν από αυτή κιόλας τη στιγμή. Επειδή αυτή η στιγμή είναι η δική σας στιγμή. Ανήκει σ' εσάς. Αυτή είναι η δική σας μέρα, η δική σας γιορτή και οι ΗΠΑ είναι πλέον η δική σας χώρα».
Στην ομιλία του ο Τραμπ ανέφερε επίσης ότι όταν η Αμερική είναι ενωμένη, είναι ασταμάτηση, και εξέφρασε την πεποίθηση ότι ο Θεός να βοηθήσει τη χώρα του.
Ο Τραμπ είχε κάνει εντυπωσιακή είσοδο νωρίτερα στο Καπιτώλιο, σηκώνοντας μάλιστα τη γροθιά του θριαμβευτικά στον αέρα. Στη συνέχεια κατέβηκε τα σκαλιά και έσφιξε το χέρι του προκατόχου του Μπαράκ Ομπάμα, προτού λάβει τη θέση του για να ξεκινήσει η τελετή.
Λίγο πριν τις 19.00 πραγματοποιήθηκε η ορκωμοσία του νέου αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Μάικ Πενς. Συγκινημένος, ο νέος αντιπρόεδρος των ΗΠΑ αγκάλιασε τη γυναίκα του Κάρεν και χαιρέτισε το κοινό που τον επευφημούσε.
Χιλιάδες άνθρωποι, ανάμεσά τους ο πρώην πρόεδρος Τζορτζ Ο. Μπους, το ζεύγος Κλίντον, ο πρώην πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Τζον Μπένερ και άλλοι, παρευρίσκονταν στο Καπιτώλιο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
