 |
|
|  Τρίτη 24/1
----------------------------------------
Ο Τραμπ πέρασε στην επίθεση...
----------------------------------------
Yπέγραψε διατάγματα για την αποχώρηση των ΗΠΑ από την TPP και την απαγόρευση χρηματοδότησης οργανώσεων που τάσσονται υπέρ των αμβλώσεων
----------------------------------------
Ουάσινγκτον.-
Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ υπέγραψε , στο Οβάλ Γραφείο, το διάταγμα που βάζει τέλος στη συμμετοχή των Ηνωμένων Πολιτειών στη Σύμπραξη της Περιοχής του Ειρηνικού, τη συνθήκη ελευθέρου εμπορίου που διαπραγματευόταν επί σειρά ετών η κυβέρνηση του προκατόχου του, Μπαράκ Ομπάμα.
Η συνθήκη αυτή, που θεωρήθηκε ως αντίβαρο στην αυξανόμενη επιρροή της Κίνας, υπογράφηκε το 2015 από 12 χώρες της Ασίας και του Ειρηνικού που αντιπροσωπεύουν το 40% της παγκόσμιας οικονομίας. Ωστόσο, δεν είχε τεθεί ακόμη σε εφαρμογή.
"Το είχαμε πει από καιρό" είπε ο Τραμπ στους δημοσιογράφους που ήταν παρόντες στην τελετή, προσθέτοντας ότι η απόφαση αυτή "είναι ένα καλό πράγμα για τον εργαζόμενο Αμερικανό". Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του είχε χαρακτηρίσει "φρικτή" τη συμφωνία και δεσμεύτηκε ότι οι ΗΠΑ θα αποσύρονταν το συντομότερο δυνατόν από αυτήν.
Στα τέλη του 2016 ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Σίνζο Άμπε, εκ των υποστηρικτών της συμφωνίας, είχε αναγνωρίσει ότι χωρίς τη συμμετοχή των ΗΠΑ η εφαρμογή της TPP "δεν έχει νόημα".
Η συνθήκη αυτή είχε υπογραφεί από 12 χώρες: την Αυστραλία, το Μπρουνέι, τον Καναδά, τη Χιλή, την Ιαπωνία, τη Μαλαισία, το Μεξικό, τη Νέα Ζηλανδία, το Περού, τη Σιγκαπούρη, τις ΗΠΑ και το Βιετνάμ.
Στην ίδια τελετή, ο Τραμπ υπέγραψε ένα διάταγμα με το οποίο παγώνουν οι προσλήψεις σε ομοσπονδιακό επίπεδο και μια οδηγία που απαγορεύει την ομοσπονδιακή χρηματοδότηση σε διεθνείς, μη κυβερνητικές οργανώσεις οι οποίες τάσσονται υπέρ των αμβλώσεων. Η απόφαση αυτή αναμένεται ότι θα προκαλέσει την έντονη αντίδραση των αμερικανικών οργανώσεων οικογενειακού προγραμματισμού και εκείνων που προασπίζονται τα δικαιώματα των γυναικών. Στην κυβέρνηση του Τραμπ πολλοί αξιωματούχοι έχουν ταχθεί ανοιχτά εναντίον του δικαιώματος στην άμβλωση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
