 |
|
|  Kυριακή 29/1
----------------------------------------
Χόλις-Τζέφερσον για τον νόμο Τραμπ
----------------------------------------
“Είναι μία μαλ…”
----------------------------------------
Πηγή: eurohoops.net/el
Ο νέος νόμος του Ντόναλντ Τραμπ αναφορικά με το προσφυγικό και την απαγόρευση εισόδου στις ΗΠΑ πολιτών από εφτά συγκεκριμένες Μουσουλμανικές χώρες (Ιράν, Ιράκ, Συρία, Σομαλία, Υεμένη, Λιβύη, Σουδάν) έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις εντός και εκτός μπάσκετ.
Ανάμεσα στους παίκτες που ενοχλήθηκαν από την κίνηση είναι και ο σμολ φόργουορντ των Νετς, Χόλις-Τζέφερσον, ο οποίος έχει ασπαστεί τον Μουσουλμανισμό και πήρε θέση:
“Προσπαθούμε να διδάξουμε τον κόσμο να μην δείχνει με το δάχτυλο κάποιους ανθρώπους, να μην κατηγορεί ένα ολόκληρο σύνολο. Δεν έχεις το δικαίωμα να κρίνεις ένα ολόκληρο γκρουπ ανθρώπων από τις ενέργειες του ενός. Αυτό που συμβαίνει είναι λάθος. Δεν μπορείς να κρίνεις όλους τους Μουσουλμάνους γιατί οι καρδιές των Μουσουλμάνων δεν είναι έτσι. Στην συντριπτική πλειοψηφία τους είναι “καθαροί” άνθρωποι που πιστεύουν σε έναν διαφορετικό τρόπο ζωής.”
O Χόλις Τζέφερσον δεν είναι ο μοναδικός που αντέδρασε στον νέο νόμο αφού και οι άνθρωποι των Μπακς στάθηκαν στο πλευρό του Θον Μέικερ ο οποίος έχει γεννηθεί στο Σουδάν.
Ο παίκτης του Μπρούκλιν συνέχισε τις δηλώσεις του: “Όλο αυτό είναι σκληρό. Πιστεύω πως πρέπει να υπάρξει ένας εντελώς διαφορετικός χειρισμός. Ο κόσμος πρέπει να βγει μπροστά, να αντιδράσει γιατί όλο αυτό στην τελική είναι μία μαλ…! Αυτός (σ.σ. Ντόναλντ Τραμπ) στοχεύει συγκεκριμένους ανθρώπους και τους τοποθετεί στο περιθώριο. Αυτές οι χώρες και οι πολίτες τους ίσως σκέφτονται: “Γιατί το κάνεις αυτό σε εμάς;”, “H οικογένεια μου ζει στις ΗΠΑ” κτλ. Αυτή η απόφαση είναι ένα βήμα προς τα πίσω. Πολύ μεγάλο βήμα. Και χωρίς αμφιβολία επηρεάζει εκατομμύρια κόσμου , ακόμα και αυτούς που δεν είναι Μουσουλμάνοι. Οι άνθρωποι έχουν καρδιά, νοιάζονται, είναι λυπηρό να το βλέπεις όλο αυτό.”
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
