 |
|
|  Tετάρτη 8/2
----------------------------------------
Το μακρύ χέρι τής CIA
----------------------------------------
Έγγραφα της CIA δείχνουν ότι προσφέρονταν 5 εκατ. δολάρια ετησίως στην Ιταλία για να αποτραπεί η ανάδειξη των κομμουνιστών στην εξουσία
----------------------------------------
Ουάσινγκτον.-
Η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών (Central Intelligence Agency,
CIA) χρηματοδοτούσε μυστικά και προσέφερε κατά μέσον όρο 5 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο στην Ιταλία ως τις αρχές της δεκαετίας του 1960 στο πλαίσιο μιας εκστρατείας για να αποτραπεί η ανάδειξη του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας (ΚΚΙ) στην εξουσία, σύμφωνα με μια αποχαρακτηρισμένη μελέτη που ανήρτησε σήμερα στο Διαδίκτυο η οργάνωση National Security Archive του Πανεπιστημίου Τζορτζ Ουάσινγκτον.
Ο ισχυρισμός αυτός βασίζεται σε μια μελέτη του υπουργείου Αμύνης των ΗΠΑ που πρόσφατα αποχαρακτηρίστηκε, σύμφωνα με ένα δελτίο Τύπου της οργάνωσης.
«Η μελέτη, η οποία αποχαρακτηρίστηκε το 2016 (...) επικεντρώνεται στον ρόλο της Κλέαρ Μπουθ Λους στο αξίωμα της πρεσβεύτριας στην Ιταλία (την περίοδο) 1953-1957», αναφέρεται στο δελτίο Τύπου. Ο συγγραφέας της μελέτης «συμπεραίνει ότι η κυβέρνηση (του προέδρου Ντουάιτ) Αϊζενχάουερ, αντιμέτωπη με την πιθανότητα εμφυλίου πολέμου στην Ιταλία ή το ενδεχόμενο το Κομμουνιστικό Κόμμα να αναδειχθεί με νόμιμο τρόπο στην εξουσία, ήταν "διατεθειμένη να επέμβει στρατιωτικά μόνο εάν οι κομμουνιστές καταλάμβαναν την εξουσία διά της βίας και ακόμη και σε αυτή την περίπτωση σε συντονισμό με άλλα ευρωπαϊκά έθνη"».
Τη μελέτη εκπόνησε το 2012 ο ιστορικός του υπουργείο Αμύνης των ΗΠΑ Ρόναλντ Λάντα.
Σύμφωνα με τη μελέτη, η μυστική χρηματοδότηση της CIA προς την Ιταλία συνεχιζόταν ως τις αρχές της δεκαετίας του '60.
Καθώς οι λεπτομέρειες όσον αφορά αυτό το ζήτημα είναι λιγοστές στα επίσημα αρχεία των ΗΠΑ για τις διεθνείς σχέσεις της χώρας, ο Λάντα ανέφερε σε σημείωμά του ότι η μελέτη βασίστηκε σε αρχεία της CIA, της συλλογής εγγράφων για τη Λους στη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου και άλλα κρατικά αρχεία για τη θητεία της στην αμερικανική πρεσβεία στην Ιταλία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
