 |
|
|  Παρασκευή 10/2
----------------------------------------
Eurostat-ΕΛΛΑΔΑ
----------------------------------------
Στα 684 ευρώ ανέρχεται ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα από 1ης Ιανουαρίου 2017, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat
----------------------------------------
Βρυξέλλες.-(Ανταπόκριση Χριστίνα Βασιλάκη)
Στα 684 ευρώ ανέρχεται ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα από 1ης Ιανουαρίου 2017, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε σήμερα η Eurostat. Στην ανακοίνωση της Eurostat αναφέρεται πως από την 1η Ιανουαρίου 2017, 22 από τα 28 κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) έχουν εθνικούς κατώτατους μισθούς (εξαιρέσεις αποτελούν η Δανία, η Ιταλία, η Κύπρος, η Αυστρία, η Φινλανδία και η Σουηδία). Αναφέρεται, δε, πως σε σύγκριση με το 2008, οι εθνικοί κατώτατοι μισθοί αυξήθηκαν σε όλα τα κράτη-μέλη εκτός από την Ελλάδα, όπου μειώθηκαν κατά 14%. Μεταξύ 2008 και 2017, οι ελάχιστοι μισθοί διπλασιάστηκαν στη Βουλγαρία (+ 109%) και τη Ρουμανία (+ 99%). Επιπλέον σημαντικές αυξήσεις καταγράφηκαν στη Σλοβακία (+ 80%), καθώς και στα τρία κράτη-μέλη της Βαλτικής, την Εσθονία (+ 69%), τη Λετονία (+ 65%) και τη Λιθουανία (+ 64%).
Ωστόσο, όπως γίνεται εμφανές οι διαφορές στο ύψος του κατώτατου μισθού μεταξύ των 22 κρατών-μελών της ΕΕ είναι μεγάλες. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat κυμαίνονται από λιγότερο από 300 ευρώ το μήνα στη Βουλγαρία (235) και στη Ρουμανία (275) σε σχεδόν 2 000 ευρώ το μήνα στο Λουξεμβούργο (1 999), δηλαδή εννια φορές υψηλότερο. Ειδικότερα, δέκα κράτη μέλη, κυρίως από το ανατολικό τμήμα της ΕΕ, έχουν κατώτατους μισθούς κάτω των 500 ευρώ ανά μήνα: Βουλγαρία (235), Ρουμανία (275), Λετονία και Λιθουανία (380), Τσεχία (407), Ουγγαρία (412), Κροατία (433), Σλοβακία (435), Πολωνία (453) και Εσθονία (470).
Σε πέντε άλλα κράτη-μέλη, που βρίσκονται κυρίως στο νότιο τμήμα της ΕΕ, οι κατώτατοι μισθοί ήταν μεταξύ 500 και 1.000 ευρώ ανά μήνα: Πορτογαλία (650), την Ελλάδα (684), Μάλτα (736), Σλοβενία (805) και Ισπανία (826).
Στα υπόλοιπα επτά κράτη μέλη, τα οποία βρίσκονται στα δυτικά και βόρεια της ΕΕ, οι κατώτατοι μισθοί είναι πολύ πάνω από 1.000 ευρώ ανά μήνα: Ηνωμένο Βασίλειο (1 397), Γαλλία (1 480), Γερμανία (1.498), Βέλγιο (1.532), Ολλανδία (1.552), Ιρλανδία (1.563) και Λουξεμβούργο (1.999). Προκειμένου να γίνει δυνατή η σύγκριση με τις ΗΠΑ, η Eurostat αναφέρει πως ο κατώτατος μισθός στις Ηνωμένες Πολιτείες τον Ιανουάριο του 2017 ήταν 1 192 ανά μήνα. Τέλος, υπογραμμίζεται ότι εάν ληφθούν υπόψη οι διαφορές των επιπέδων τιμών (δηλαδή υπολογιστούν σε μονάδες αγοραστικής δύναμης) το εν λόγω χάσμα μειώνεται σε αναλογία περίπου 1 προς 3, (501 ΜΑΔ ανά μήνα στη Βουλγαρία σε 1.659 ΜΑΔ στο Λουξεμβούργο).
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
