 |
|
|  Τρίτη 28/2
----------------------------------------
ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΒΕΤΙΑ
----------------------------------------
Υποβλήθηκε σε ευθανασία 40χρονος Ιταλός, ο οποίος ηταν τετραπληγικός εξαιτίας δυστυχήματος και είχε ζητήσει να τον βοηθήσουν να θέσει τέλος στη ζωή του
----------------------------------------
ΡΩΜΗ.-(Ανταπόκριση Θόδωρος Ανδρεάδης-Συγγελάκης)
Ο Ιταλός ντι τζέι Φαμπιάνο Αντονιάνι, 40 ετών, υποβλήθηκε σε ευθανασία σε κλινική της Ελβετίας. Η περίπτωσή του απασχολεί στην Ιταλία όλα τα μέσα ενημέρωσης, με άμεσες συνέπειες και στην κοινωνική και πολιτική αντιπαράθεση.
Ο «ντι τζέι Φάμπο», όπως τον αποκαλούσαν στον χώρο της μουσικής, τα τελευταία τρία χρόνια ήταν τετραπληγικός εξαιτίας τροχαίου δυστυχήματος. Είχε χάσει την όρασή του και ήταν καθηλωμένος στο κρεβάτι με τρομερούς πόνους. Είχε ζητήσει κατ΄ επανάληψη από το ιταλικό Κοινοβούλιο και από τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Σέρτζιο Ματαρέλα, να τον βοηθήσουν, με την έγκριση ειδικού νόμου, ώστε να μπορέσει να θέσει τέρμα στη ζωή του μέσα σε ειδική νοσοκομειακή υποδομή. Η συζήτηση, όμως των προτάσεων νόμου σχετικά με την λεγόμενη «βιολογική διαθήκη» δεν σημείωσε καμία ουσιαστική πρόοδο. Πρόκειται για μια μορφή διαθήκης, η οποία θα επιτρέπει στον κάθε πολίτη να εκφράσει προκαταβολικά τη βούλησή του για το αν θα πρέπει να συνεχισθεί η ιατρική υποστήριξη, όπως και η σίτισή του, σε περίπτωση που απολέσει τη δυνατότητα αυτόνομης κρίσης και επαφής με το γύρω περιβάλλον του.
Η Καθολική Εκκλησία εναντιώνεται στην έγκριση του μέτρου, υποστηρίζοντας ότι θα διέδιδε την κουλτούρα του θανάτου.
Ο «ντι τζέι Φάμπο», στο τελευταίο του μήνυμα, γράφει: «επιτέλους έφτασα στην Ελβετία, αλλά τα κατάφερα μόνον χάρη στις δυνάμεις μου και όχι με την βοήθεια του ιταλικού κράτους». Ο σαραντάχρονος Ιταλός είχε υπογραμμίσει επανειλημμένα ότι η ζωή του, πλέον, δεν είχε τίποτα να κάνει με την ευτυχία και τον ενθουσιασμό που τον χαρακτήριζαν, μέχρι τα τριάντα επτά του χρόνια. Η αρραβωνιαστικιά του στήριξε την επιλογή του.
Στην Ελβετία τον συνόδευσε ο Μάρκο Καπάτο, στέλεχος του Ιταλικού Ριζοσπαστικού Κόμματος, ο οποίος κινδυνεύει κατά την επιστροφή του στην Ιταλία να συλληφθεί και να καταδικασθεί σε δώδεκα χρόνια φυλάκισης, διότι, όπως αναφέρει ο σχετικός νόμος που είναι σε ισχύ, στήριξε εμπράκτως άτομο που επέλεξε να αυτοκτονήσει.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
