 |
|
|  Παρασκευή 3/3
----------------------------------------
Νόμπελ Ειρήνης
----------------------------------------
Στους 318 οι υποψήφιοι για το Νόμπελ Ειρήνης, μεταξύ αυτών ο... Ντόναλντ Τραμπ (!!!) και ο Βλαντίμιρ Πούτιν
----------------------------------------
Όσλο.-
Πολύ υψηλός –ο δεύτερος μεγαλύτερος όλων των εποχών– είναι και φέτος ο αριθμός των προσώπων και των οργανώσεων που διεκδικούν το Νόμπελ Ειρήνης, όπως ανακοίνωσε το Ινστιτούτο Νόμπελ: κατατέθηκαν συνολικά 318 υποψηφιότητες, που αφορούν 215 πρόσωπα και 103 οργανισμούς, από τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ και τον πρώην πρόεδρο της Γαλλίας Ζακ Σιράκ μέχρι και τα Λευκά Κράνη, την οργάνωση των Σύρων εθελοντών διασωστών.
Η ταυτότητα των υποψηφίων κρατείται μυστική επί 50 χρόνια όμως εκείνοι που τους έχουν προτείνει (βουλευτές και υπουργοί απ' όλες τις χώρες, άλλοι Νομπελίστες, πανεπιστημιακοί κλπ.) συχνά ανακοινώνουν ποιον στήριξαν. Φέτος στη λίστα περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν, ο φυλακισμένος Σαουδάραβας μπλόγκερ Ραέφ Μπαντάουι και ο Αμερικανός καταμηνυτής ατασθαλιών Έντουαρντ Σνόουντεν, ο άνθρωπος που αποκάλυψε το εύρος των παρακολουθήσεων από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ προτάθηκε από έναν συμπατριώτη του –η ταυτότητά του παραμένει άγνωστη– ο οποίος θέλει να αναγνωριστεί ως θετική η "ιδεολογία της ειρήνης δια της ισχύος". Υποψήφια είναι και η Αμερικανική Ένωση Πολιτικών Ελευθεριών (ACLU) που έχει επικρίνει ορισμένα από τα μέτρα που έχει λάβει ο πλανητάρχης.
Ένας Νορβηγός βουλευτής πρότεινε για το Νόμπελ Ειρήνης τον πάπα Φραγκίσκο επειδή "είναι ένας από τους ελάχιστους που αψήφησαν τον Ντόναλντ Τραμπ".
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
