 |
|
|  Το ολλανδικό παράδοξο- οι ψηφοφόροι στρέφονται προς την ακροδεξιά εν μέσω οικονομικής ευημερίας
αμσ
Το μικρό ψαράδικο χωριό Φόλενταμ στην Ολλανδία δεν μοιάζει εστία δυσαρέσκειας: οι κάτοικοι ευημερούν, τα ποσοστά εγκληματικότητας είναι χαμηλά όπως και της ανεργίας. Όμως το ένα τρίτο των κατοίκων του πρόκειται να υποστηρίξουν τον ακροδεξιό υποψήφιο Γκέερτ Βίλντερς στις εκλογές της 15ης Μαρτίου.
Η δημοτικότητά του φέρνει στο προσκήνιο ένα παράδοξο που απειλεί το στάτους κβο των δυτικών δημοκρατιών και αποδυναμώνει την Ευρωπαϊκή Ένωση: αν και ζουν σε καιρούς ευμάρειας, οι ψηφοφόροι απορρίπτουν τα παραδοσιακά κόμματα και προτιμούν τον λαϊκισμό των κομμάτων που ισχυρίζονται ότι είναι κατά του κατεστημένου.
Η τάση αυτή προκαλεί έκπληξη κυρίως στην Ολλανδία, η οικονομία της οποίας αναμένεται να έχει την καλύτερη επίδοση φέτος μεταξύ των χωρών της ευρωζώνης και όπου οι κάτοικοι βρίσκονται σταθερά στις πρώτες θέσεις της κατάταξης για τους πιο ικανοποιημένους και με τη μεγαλύτερη υλική άνεση πολίτες.
Το αίσθημα που νιώθουν οι Ολλανδοί κατά του κατεστημένου «αφορά πρωτίστως τον πολιτικό και την ταυτότητα και πολύ λιγότερο την οικονομία», δήλωσε η Σάρα ντε Λάνγκε, πολιτική επιστήμονας στο πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ η οποία μελετά την άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων στην ΕΕ.
Απηχεί τη δυσαρέσκεια που οδήγησε τους Βρετανούς να ψηφίσουν υπέρ του Brexit και τους Αμερικάνους να ψηφίσουν τον Ντόναλντ Τραμπ. Η ολλανδική ψήφος μοιάζει να είναι το επόμενο κεφάλαιο στην αντεπίθεση των λαϊκιστών, ακόμη κι αν ο Βίλντερς δεν καταφέρει να κερδίσει την πρωθυπουργία.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το Κόμμα για την Ελευθερία (PVV) θα υπερδιπλασιάσει τις έδρες του στο κοινοβούλιο, φτάνοντας τις 26, ενώ οι συντηρητικοί του πρωθυπουργού Μάρκ Ρούτε αναμένεται να πέσουν από τις 41 στις 27 και οι Εργατικοί, το άλλο κόμμα του κυβερνητικού συνασπισμού, να κερδίζει μόλις 14 έδρες από 38 που έχει σήμερα.
Όμως καθώς τα κεντρώα κόμματα αποκλείουν μια συνεργασία με τον Βίλντερς, το πιο πιθανό είναι να καταλήξει και πάλι στην αντιπολίτευση.
Παρόλα αυτά έχει ήδη στρέψει τους παραδοσιακούς πολιτικούς προς τα δεξιά, με τα κεντρώα κόμματα να τάσσονται πλέον υπέρ της απαγόρευσης της εισόδου προσφύγων στη χώρα.
Οι πρόσφυγες που δεν προέρχονται από δυτικές χώρες αποτελούσαν το 7,5% του πληθυσμού της Ολλανδίας το 1996, ενώ το 2015 αυξήθηκαν στο 12,1%, σύμφωνα με την ολλανδική στατιστική υπηρεσία. Περίπου το 5% των 17 εκατομμυρίων κατοίκων της χώρας είναι μουσουλμάνοι.
Οι Ολλανδοί ήταν κάποτε διάσημοι για την ανεκτικότητά τους απέναντι στις άλλες κουλτούρες. Όμως η μετανάστευση έχει αναχθεί σε κεντρικό ζήτημα στις εκλογές αυτές, ανεξάρτητα αν πρόκειται για εκλογικές περιφέρειες με υψηλό ή χαμηλό εισόδημα ή αν σε αυτές ζουν περισσότεροι ή λιγότεροι μετανάστες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
