 |
|
|  Kυριακή 5/3
----------------------------------------
Ιστορίες Αγάπης
----------------------------------------
Καρκινοπαθής ψάχνει η ίδια να βρει την επόμενη σύντροφο για τον σύζυγό της!!
----------------------------------------
Πηγή: cnn.gr
Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι γνωρίζοντας ότι πλησιάζει ο θάνατός τους, δημιουργούν μια λίστα με ευχές τις οποίες προσπαθούν να εκπληρώσουν.
Η πρωταγωνίστρια της ιστορίας μας έκανε κάτι πολύ πιο σπάνιο. Η λίστα της περιλαμβάνει τη δημιουργία ενός προφίλ για τον σύζυγό της, ώστε αυτός να το χρησιμοποιήσει όταν εκείνη φύγει από τη ζωή.
Ο λόγος για τη συγγραφέα Amy Krouse Rosenthal η οποία έγραψε στους New York Times ένα κείμενο στο οποίο αναφέρει στους αναγνώστες ότι αντιμετωπίζει μία προθεσμία «η οποία σε αυτή την περίπτωση είναι πιεστική» και ότι χρειάζεται να πει κάποια πράγματα τώρα όσο έχει την προσοχή του κοινού, αλλά και παλμό.
Ήταν το 2015 όταν η Rosenthal διαγνώσθηκε με καρκίνο των ωοθηκών. Την ίδια περίοδο το τρίτο της παιδί έφευγε για το πανεπιστήμιο. Όπως ήταν φυσικό η καθημερινότητά της με τον σύζυγό της Jason άλλαξε.
Όπως γράφει στο κείμενο: «Είναι ένας άντρας που είναι εύκολο να τον αγαπήσει κανείς. Εγώ τον αγάπησα από την πρώτη μέρα.» Η Rosenthal φτιάχνει ένα γενικό προφίλ για τον σύζυγό της, βασισμένο στις 9.490 μέρες που έχουν μείνει μαζί και περιγράφει την εμφάνισή του, την αγάπη του για τη μουσική και τις «υπέροχες κάλτσες του!».
«Είναι ο άντρας, που επειδή ξυπνά πάντα νωρίς, μου κάνει έκπληξη κάθε Κυριακή πρωί κάνοντας περίεργα πρόσωπα με τα σύνεργα του καφέ: όπως το κουτάλι, την κούπα και μία μπανάνα», γράφει.
Στο τέλος του κειμένου της τονίζει ότι θέλει κάτι που είναι αδύνατο. Περισσότερο χρόνο. Ελπίζει, όμως, ότι το «σωστό πρόσωπο» θα διαβάσει το κείμενό της, θα βρει τον Jason και ακόμα μία ιστορία αγάπης θα ξεκινήσει.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
