 |
|
|  Τετάρτη 7/3
----------------------------------------
Πολιτισμός-Ανταμ Σίμτσικ
----------------------------------------
Να ξαναμάθουμε από την Ελλάδα- 230 έργα τέχνης από το ΕΜΣΤ στο Κάσελ
----------------------------------------
Κάσελ /Γερμανία.-
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής της ΄Εκθεσης Documenta ,Άνταμ Σίμτσικ, αποκάλυψε σε συνέντευξη Τύπου στο Κάσελ Γερμανίας ότι 230 έργα θα μεταφερθούν από το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) της Αθήνας και θα εκτεθούν στο Κάσελ. Δεν αποκάλυψε όμως ποιοι καλλιτέχνες και ποια έργα τέχνης έχει επιλέξει. Πρόκειται πάντως για πίνακες και γλυπτά 70 περίπου Ελλήνων και διεθνών καλλιτεχνών τα οποία θα εκτεθούν στο Μουσείο Fridericianum του Κάσελ επί 100 μέρες, όσο θα διαρκέσει δηλαδή η dοcumenta 14, η οποία θα ξεκινήσει φέτος στην Αθήνα στις 8 Απριλίου, δύο μήνες δηλαδή πριν την έναρξή της στην γερμανική πόλη.
O Άνταμ Σίμτσικ μίλησε επίσης για «τους δύσκολους καιρούς στην Ευρώπη» και για την αναγκαιότητα να αντιληφθούμε ακριβώς τώρα τα μουσεία ως δημόσιους χώρους. Ερωτηθείς τι έμαθε ο ίδιος εντωμεταξύ από την Αθήνα απάντησε ότι «η μάθηση είναι μια διαδικασία» και ότι «δεν πρόκειται να παρουσιαστούν τώρα έτοιμα αποτελέσματα». Προσέθεσε επίσης ότι «η Ελλάδα ήταν το λίκνο το πολιτισμού. Τώρα είναι μια χώρα σε μιαν άλλη κατάσταση και παίρνει μαθήματα από όλο τον κόσμο. Είναι καιρός να ξαναμάθουμε από την Ελλάδα».
Η συλλογή του ΕΜΣΤ αξίζει να παρουσιαστεί στο Κάσελ, τόνισε ο ίδιος, ο οποίος προσέθεσε ότι είναι ένα ιστορικό βήμα για την documenta να οργανωθεί σε δύο διαφορετικές πόλεις.
Για «την κατάλληλη χρονική στιγμή» να γίνει και στην Αθήνα η documenta, προκειμένου να γίνει «ανταλλαγή γνώσης» και «μια ανταλλαγή οπτικών ταυτοτήτων», μίλησε η διευθύντρια του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) Κατερίνα Κοσκινά.
Η documenta 14 είναι «η έναρξη μιας μαθησιακής διαδικασίας με σημαντική ανταλλαγή προοπτικών», επισήμανε και ο Άνταμ Σίμτσικ.
Το ΕΜΣΤ δεν πρόκειται πάντως ούτε να αδειάσει, ούτε να στερηθεί τα σημαντικότερα έργα του, αφού πρόκειται για το 1/4 της μόνιμης συλλογής του και για έργα όχι διασήμων καλλιτεχνών, αλλά έργα σημαντικά για το παρόν της Ελλάδας, τα οποία αποκτήθηκαν μετά το 2000, όπως διευκρινίστηκε. Στο Κάσελ θα εκτεθούν έργα τα οποία απεικονίζουν αντιφάσεις και παραλληλισμούς της ελληνικής πραγματικότητας των τελευταίων δέκα χρόνων, είπε η κ. Κοσκινά.
Η διευθύντρια του ΕΜΣΤ υπογράμμισε ότι η φετινή documenta διεκδικεί να γίνει αντιληπτή ως πολιτική κατάθεση για την κρίση στην Ευρώπη. Στα έργα της συλλογής που θα μεταφερθεί στο Κάσελ συγκαταλέγεται και μια μεγάλη εγκατάσταση από παλιά βιομηχανικά υλικά της Λιβανέζας καλλιτέχνιδας Μόνα Χατούμ. Η κ. Κοσκινά αναφέρθηκε στην «ιδέα της παρακμής και της νέας δημιουργίας», η οποία αντικατοπτρίζεται σε τέτοια έργα και αναφέρθηκε και σε άλλες λέξεις κλειδιά του έργου όπως την «ιδέα της αλλαγής» και την ιδέα του παγκόσμιου πολίτη την οποία όρισε ήδη ο αρχαίος φιλόσοφος Διογένης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
