|
| Πέμπτη 9/3
----------------------------------------
ΥΓΕΙΑ
----------------------------------------
Έχασε 100 κιλά με τη βοήθεια χειρουργικής επέμβασης "η πιο παχύσαρκη γυναίκα στον κόσμο"
----------------------------------------
Μουμπάι (Βομβάη), Ινδία
Ινδοί γιατροί ανακοίνωσαν σήμερα ότι μια Αιγύπτια, η οποία πιστεύεται ότι είναι η πιο παχύσαρκη γυναίκα στον κόσμο, υποβλήθηκε σε επιτυχή χειρουργική επέμβαση καθώς κατάφερε να χάσει 100 κιλά.
Η Έμαν Άχμεντ Αμπντ Ελ Άτι, η οποία ζύγιζε περίπου 500 κιλά, δεν είχε βγει από το σπίτι της στην Αίγυπτο για πάνω από δύο δεκαετίες μέχρι που έφτασε στο Μουμπάι, την οικονομική πρωτεύουσα της Ινδίας, τον περασμένο μήνα, για να υποβληθεί σε βαριατρική χειρουργική επέμβαση (Σ.τ.Σ: η βαριατρική είναι η επιστήμη που ασχολείται με τη νόσο της παχυσαρκίας και τη θεραπεία της με χειρουργικές μεθόδους).
"Είμαστε στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσουμε σε όλους όσοι έδειξαν ενδιαφέρον ότι η ιατρική ομάδα του νοσοκομείου Σαϊφί πραγματοποίησε επιτυχώς την χειρουργική επέμβαση στην Έμαν Άχμεντ", αναφέρεται σε ανακοίνωση.
Η Έμαν υποβλήθηκε επιτυχώς με αναισθησία σε λαπαροσκοπική γαστροπλαστική sleeve (γαστρικό μανίκι) στις 7 Μαρτίου στο Saifee Hospital χωρίς επιπλοκές.
"Σιτίζεται με ορό. Οι επόμενες κινήσεις της ιατρικής ομάδας που την παρακολουθεί είναι να φροντίσουν όλα τα σχετιζόμενα (με την παχυσαρκία) ιατρικά της προβλήματα, ώστε να είναι σε θέση να ταξιδέψει πίσω στην Αίγυπτο το συντομότερο δυνατό", προσθέτει η ανακοίνωση του νοσοκομείου.
Εκπρόσωπος του δρα Μουφαζάλ Λακνταουάλα, ο οποίος είναι επικεφαλής της ιατρικής ομάδας, δήλωσε ότι το βάρος της 37χρονης Αιγύπτιας έπεσε κάτω από τα 400 κιλά από τις αρχές Φεβρουαρίου που μετέβη στο Μουμπάι.
Η ίδια εκπρόσωπος δήλωσε στο AFP ότι "η Έμαν έχει χάσει περισσότερα από 100 κιλά και αδυνατίζει σταδιακά και σε καθημερινή βάση με τη βοήθεια της θεραπείας και την υποστήριξη (που της παρέχεται)".
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|