Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Παρασκευή 10/3 ---------------------------------------- ΘΑΥΜΑ!ΘΑΥΜΑ! ---------------------------------------- Από τη βιομηχανία πορνό... στις προσευχές και τις μετάνοιες! ----------------------------------------

Πηγή: newsbeast.gr

Η 33χρονη Crystal Bassette πέρασε από την ξέφρενη ζωή, το αλκοόλ και την αναγνωρισιμότητα, στις ταινίες πορνό στις προσευχές και τις μετάνοιες. Η γυναίκα, που είχε πρωταγωνιστήσει σε περισσότερες από 100 ερωτικές ταινίες και έβγαζε 300.000 δολάρια (284.000 ευρώ) το χρόνο, απαρνήθηκε τα πάντα για να βρεθεί στην υπηρεσία του Υψίστου και να βοηθά το ποίμνιό της να βρίσκει ξανά τη χαμένη του πίστη. Η βιομηχανία του πορνό της επέτρεπε να ζει έναν άνετο βίο, να αγοράσει σπίτι στο Μαλιμπού, εφτά αυτοκίνητα, ανάμεσά τους και μία Φεράρι και να έχει 30.000 δολάρια (28.000 ευρώ) το μήνα στο χέρι. Όπως λέει στο Barcoft Media, μπήκε στη βιομηχανία του πορνό για να συντηρήσει το γιο της Justin τον οποίο γέννησε όταν ήταν μόλις 16 ετών. «Θυμάμαι ότι μετά από μια σκηνή, κάθισα στο ντους και έκλαιγα για περίπου δύο ώρες. Μετά το γύρισμα, σταμάτησα για περίπου ένα μήνα. Όταν επέστρεψα, άρχισα να παίρνω χάπια και να πίνω αλκοόλ για να είμαι μουδιασμένη και να βγάζω τις σκηνές», λέει και εξηγεί πώς παρασύρθηκε στις υλικές απολαύσεις. «Έγινε καθημερινή ρουτίνα... Πήγαινα το γιο μου στο σχολείο το πρωί, αργότερα πήγαινα στο γύρισμα και τέλος επέστρεφα σπίτι. Σαν μια κανονική δουλειά με ωράριο 9-5. Ζούσα για τον εαυτό μου και το γιο μου και δε σκεφτόμουν τις συνέπειες γυρίζοντας τέτοιες ταινίες. Με αναγνώριζαν παντού...». Όλα όμως άλλαξαν δραστικά, όταν ενεπλάκη σε σοβαρό τροχαίο ατύχημα, τον Μάιο του 2014. Αποφάσισε να διαβεί το κατώφλι της εκκλησίας που συνήθιζε να πηγαίνει και η αδελφή της -εκεί γνώρισε γνώρισε τον πάστορα και μέλλοντα σύζυγό της, David με τον οποίο τελικά παντρεύτηκαν τον Δεκέμβριο του 2014 (έχουν αποκτήσει και ένα γιο). «Την ημέρα που σώθηκα, ήταν σαν ο ιερέας να απευθυνόταν μόνο σε μένα... Ήταν σαν να μου μιλούσε ο Θεός και όλα όσα έλεγε ήταν σωστά» λέει. Η Crystal μετά τη βιομηχανία του πορνό, ξεκίνησε σπουδές για να φορέσει και η ίδια το ράσο. Μετά το γάμο της, εκείνη και ο σύζυγός της, ίδρυσαν τη δική τους εκκλησία στη μικρή πόλη Fulton στη Νέα Υόρκη. «Είναι η απόλυτη αλλαγή, από το ένα άκρο στο άλλο», παραδέχεται αναφερόμενη στη δεκαετή ροζ καριέρα της. «Δε με ενδιαφέρει για την εξωτερική μου εμφάνιση, ούτε για τα χρήματα. Μόνο το πώς θα βοηθήσω τους ανθρώπους. Δε μετανιώνω για τίποτα, γιατί το παρελθόν μου με έκανε αυτό που είμαι σήμερα και ο Θεός μου άλλαξε τελείως τη ζωή».

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία