|
| Τρίτη 14/3
----------------------------------------
Ρωσία
----------------------------------------
Η φτώχεια στην πάμπλουτη Ρωσία, όπου οι Ρώσοι δουλεύουν, αλλά παραμένουν φτωχοί
----------------------------------------
Ria Novosti, Tass
Μπορεί να φαίνεται περίεργο, αλλά στην πάμπλουτη σε φυσικούς πόρους και αχανή Ρωσία, την οποία πολλές φορές κάποια μέσα παρουσιάζουν κατά τρόπο, που νομίζει κανείς ότι στην αχανή αυτή χώρα ζουν μόνο μεγιστάνες, που μοιράζουν απλόχερα τον πλούτο τους στους υπόλοιπους, υπάρχουν και οι φτωχοί που δουλεύουν, αλλά εξακολουθούν να παραμένουν φτωχοί. Είναι όλοι εκείνοι που δημιουργούν πλούτο, αλλά αμείβονται με τον κατώτατο μισθό, που φθάνει τα 120 ευρώ τον μήνα, και φυσικά χάνουν κάθε ενδιαφέρον για την δουλειά τους και τη ζωή τους. Αυτό ακριβώς το μεγάλο θέμα έθιξε σήμερα η αντιπρόεδρος της ρωσικής κυβέρνησης Όλγα Γκολοντιέτς, η οποία χαρακτήρισε μοναδικό το φαινόμενο που παρατηρείται στην Ρωσία, σύμφωνα με το οποίο οι Ρώσοι παραμένουν φτωχοί ακόμα και όταν δουλεύουν.
« Η φτώχεια που υπάρχει στην χώρα και καταγράφεται είναι η φτώχεια του εργαζόμενου πληθυσμού. Πρόκειται για ένα μοναδικό φαινόμενο στον κοινωνικό τομέα, που είναι οι εργαζόμενοι φτωχοί», δήλωσε χαρακτηριστικά η αντιπρόεδρος της ρωσικής κυβέρνησης μιλώντας στο Κοινωνικό φόρουμ που πραγματοποιείται στο πλαίσιο της «Εβδομάδας ρωσικής επιχειρηματικότητας 2017».
Όπως δήλωσε, στην Ρωσία σήμερα «δεν υπάρχει ειδικότητα που να αμείβεται στα επίπεδα ενός μισθού της τάξεως των 7.500 ρουβλίων».(120 ευρώ μηνιαίως)», ενώ επεσήμανε ότι «ακόμη και αν κάποιος είναι απόφοιτος μέσης εκπαίδευσης, όταν πηγαίνει να βρει δουλειά, πρέπει κάπως διαφορετικά να αξιολογείται η δουλειά του. Πρέπει να συζητήσουμε σοβαρά το πως θα αυξηθεί ο κατώτερος μισθός».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|