 |
|
|  Πέμπτη 16/3
----------------------------------------
ΕΛΛΑΔΑ
----------------------------------------
Ισόβια για τον 35χρονο συζυγοκτόνο της Χαλκιδικής
----------------------------------------
Θεσσαλονίκη
Σε ισόβια κάθειρξη και επιπλέον φυλάκιση 5 ετών καταδίκασε το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Θεσσαλονίκης τον 35χρονο Αλβανό που σκότωσε, πέρυσι τα Θεοφάνεια, την 41 ετών εν διαστάσει σύζυγό του στην Ορμύλια Χαλκιδικής και στη συνέχεια πήρε τον μικρότερο από τους δύο ανήλικους γιους τους, με τον οποίο περιπλανιόταν επί 18 ημέρες, σε μία προσπάθεια να αποφύγει τη σύλληψή του.
Το δικαστήριο, ύστερα από μαραθώνια ακροαματική διαδικασία, τον έκρινε ένοχο για ανθρωποκτονία από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, έκθεση σε κίνδυνο ανηλίκου και παράνομη οπλοχρησία. Μετά την ομόφωνη απόφαση τακτικών και λαϊκών δικαστών, ο 35χρονος αλλοδαπός επέστρεψε στις φυλακές.
«Καταπέλτης» κατά του κατηγορούμενου ήταν – προηγουμένως - η εισαγγελέας της έδρας Ευαγγελία Καρανίκα, η οποία στην αγόρευσή της ζήτησε την ενοχή του δράστη, απορρίπτοντας τους ισχυρισμούς του περί τέλεσης της ανθρωποκτονίας εν βρασμώ ψυχικής ορμής, ενώ αμφισβήτησε τη μεταμέλεια που δήλωσε ο ίδιος για τις πράξεις του, όπως επίσης τα κενά μνήμης που επικαλέστηκε στην απολογία του.
Σκιαγραφώντας τον χαρακτήρα του κατηγορούμενου και επικαλούμενη τις καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας, η εισαγγελέας έκανε λόγο για άνθρωπο «με θολό παρελθόν», περιγράφοντάς τον ως «νευρικό» και «εγωιστή», με «δεσποτική συμπεριφορά απέναντι στην οικογένειά του». «Ήθελε να έχει πάντα τον έλεγχο και το δίκιο με το μέρος του. Δεν αποδεχόταν να βρίσκεται στη γωνία» ανέφερε, ενώ διατύπωσε τον προβληματισμό της για τη συμπεριφορά του καθ' όλη τη διάρκεια της δίκης.
«Πρώτη φορά είδα κατηγορούμενο να μην σκύβει το κεφάλι του απέναντι στους συγγενείς του θύματος και να τους υποβάλει ερωτήσεις» είπε, ενώ εξήρε την αξιοπρεπή στάση των συγγενών της θανούσας που δεν τον έψεξαν, ούτε εκδήλωσαν «υπόνοια αυτοδικίας η οποία θα μπορούσε ακόμη και να δικαιολογηθεί υπό άλλες συνθήκες».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
