 |
|
|  Σάββατο 18/3
----------------------------------------
Καναδάς-Μετανάστες
----------------------------------------
Αυξάνεται σημαντικά ο αριθμός τών Μεξικανών που προσπαθούν να φτάσουν στον Καναδά λόγω...Τραμπ
----------------------------------------
Τορόντο
Οι αρχές του Καναδά έθεσαν υπό κράτηση στα σύνορα περισσότερους Μεξικανούς τις πρώτες 67 ημέρες του 2017 από όσους είχαν συλλάβει όλο τον χρόνο τα τρία προηγούμενα χρόνια, όπως δείχνουν στοιχεία που περιήλθαν στην κατοχή του πρακτορείου ειδήσεων Ρόιτερς.
Η αύξηση αυτή καταγράφεται μετά την απόφαση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης του Καναδά να καταργήσει τις βίζες για τους Μεξικανούς τον Δεκέμβριο.
Πολλοί Μεξικάνοι που θέλουν να μεταναστεύσουν στον βορρά έχουν στρέψει την προσοχή τους από τις ΗΠΑ στον Καναδά, καθώς ο αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ έχει διαμηνύσει πως θα απελαύνονται περισσότεροι παράτυποι μετανάστες από τη χώρα του — περίπου οι μισοί εκ των οποίων έχουν τη μεξικανική ιθαγένεια. Χθες Παρασκευή, δικαστές ειδικευμένοι σε θέματα μετανάστευσης μετατέθηκαν σε 12 πόλεις των ΗΠΑ προκειμένου να επιταχυνθούν οι διαδικασίες απέλασης.
Η ομοσπονδιακή υπηρεσία φύλαξης συνόρων του Καναδά (Canada Border Services Agency, CBSA) ανέφερε πως μεταξύ 1ης Ιανουαρίου και 8ης Μαρτίου έθεσε υπό κράτηση 444 Μεξικανούς, έναντι 410 ολόκληρο το 2016, 351 το 2015 και 399 το 2014.
Η CBSA μπορεί να συλλαμβάνει αλλοδαπούς εάν τα στελέχη της θεωρούν πως είναι επικίνδυνοι για την ασφάλεια του κοινού, εάν η ταυτότητά τους δεν μπορεί να εξακριβωθεί, ή εάν θεωρείται πως είναι απίθανο να εμφανιστούν στο δικαστήριο ή να επαναπατριστούν οικειοθελώς.
Ο αριθμός των Μεξικανών που δεν επετράπη να μπουν στη χώρα όταν έφθασαν σε καναδικά αεροδρόμιο επίσης αυξήθηκε σε 313 τον Ιανουάριο, αριθμός που είναι ο υψηλότερος από κάθε Ιανουάριο μετά το 2012 και υπερβαίνει το σύνολο του 2013 και του 2014.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
