 |
|
|  Δευτέρα 20/3
----------------------------------------
Μάικλ Κέιν,ηθοποιός
----------------------------------------
«Oι μέρες μου είναι μετρημένες» ...
----------------------------------------
The Sun
Τον φόβο του ότι θα πεθάνει σύντομα εξέφρασε ο ηθοποιός σερ Μάικλ Κέιν. Ο 84χρονος ηθοποιός, ο οποίος δίνει μάχη με τον καρκίνο, είπε μιλώντας στην εφημερίδα «The Sun», ότι θα ήθελε να δει τα εγγόνια του να μεγαλώνουν.
«Ξέρω ότι οι μέρες μου είναι μετρημένες κι αυτή είναι η βασική μου ανησυχία. Έχω κόψει τελείως το ποτό και ψάχνω να βρω τι είναι κατά του καρκίνου, τι πρέπει να τρώω, τι να κάνω ή τι να μην κάνω», δήλωσε ο ηθοποιός. «Πιθανώς, θα μπορούσα να πεθάνω τώρα καθώς σας μιλάω, αλλά ξέρετε έχω χάσει πάνω από 13 κιλά μόνο και μόνο επειδή θέλω να δω τα εγγόνια μου να μεγαλώνουν. Τα 6χρονα δίδυμα και το 7χρονο αγόρι μου. Θα ήθελα το αγόρι να γίνει 17 χρόνων», είπε ο βραβευμένος με Όσκαρ ηθοποιός.
Ο σερ Κέιν έχει δύο κόρες την Ντομινίκ και την Νατάσα και για να μπορέσει να παρατείνει τη ζωή του έχει βγάλει τελείως από τη διατροφή του τη ζάχαρη, το αλάτι και τη γλουτένη, αλλά παραδέχεται ότι έχει μία αδυναμία στα σάντουιτς με μπέικον.
Μιλώντας στην εφημερίδα ο Βρετανός ηθοποιός εξήρε το ρόλο της 70χρονης συζύγου του Σακίρα στη ζωή του, που τον έσωσε από τον καταστροφικό τρόπο ζωής που ακολουθούσε πριν από δέκα χρόνια. «Χωρίς αυτήν θα είχα πεθάνει εδώ και πολύ καιρό», δήλωσε ο ηθοποιός και πρόσθεσε: «Συνήθιζα να πίνω ένα μπουκάλι βότκα την ημέρα και να καπνίζω πολλά πακέτα τσιγάρα».
Τον επόμενο μήνα βγαίνει στις κινηματογραφικές αίθουσες η 163η ταινία του Κέιν με τίτλο «Going In Style». «Όταν δεν έχω πλέον προσφορές για δουλειά, τότε θα πω ότι θα πάρω σύνταξη», δήλωσε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
