 |
|
|  Τρίτη 21/3
----------------------------------------
Βολές τής Die Zeit για τους χειρισμούς της ΕΕ
----------------------------------------
Αυτοί που υφίστανται τα δεινά είναι η Ελλάδα και οι πρόσφυγες
----------------------------------------
Αμβούργο
Βολές κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τους χειρισμούς της στο πεδίο του προσφυγικού εξαπολύει στην ηλεκτρονική της έκδοση η εβδομαδιαία εφημερίδα Die Zeit.
Σε εκτενέστατο αφιέρωμα που δημοσιεύει με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από την ευρωτουρκική συμφωνία για τη μείωση των προσφυγικών ροών προς την Ευρώπη, η εφημερίδα του Αμβούργου εκτιμά ότι «δεν είναι η Τουρκία αυτή που δεν τηρεί τη συμφωνία, αλλά η ΕΕ. Αυτοί που υφίστανται τα δεινά είναι η Ελλάδα και οι πρόσφυγες», συνοψίζει το δημοσίευμα επιχειρώντας έναν απολογισμό του πρώτου έτους εφαρμογής της συμφωνίας.
Η εφημερίδα κάνει λόγο για «συμφωνία εκφοβισμού» των προσφύγων, παρατηρώντας ότι η ΕΕ καταφέρνει να «κρατά ανθρώπους μακριά από την Ευρώπη». Ωστόσο, όπως λέει, «ο πυρήνας της συμφωνίας δεν λειτουργεί μέχρι σήμερα. Αυτός μπορεί να συνοψιστεί σε μια πρόταση: Για κάθε έναν Σύρο που έχει έρθει παράνομα μέσω θαλάσσης και στη συνέχεια στέλνεται από τα ελληνικά νησιά πίσω στην Τουρκία, η Ευρώπη επιτρέπει σε κάποιον άλλον Σύρο να εισέλθει διά της νόμιμης οδού από την Τουρκία».
Όπως επισημαίνεται, «τους προηγούμενους 12 μήνες ούτε ένας Σύρος που έχει κάνει αίτηση ασύλου στην Ελλάδα δεν μεταφέρθηκε στην Τουρκία παρά τη θέλησή του». Πώς γίνεται αυτό, διερωτάται η εφημερίδα και απαντά: «Ο λόγος είναι ότι δύο εκ των τριών στόχων της συμφωνίας είναι αντιφατικοί. Για να εκφοβιστούν οι πρόσφυγες, οι διαδικασίας εξέτασης ασύλου στα ελληνικά νησιά πρέπει να διεκπεραιώνονται γρήγορα και αυστηρά. Πρέπει όμως και να είναι δίκαιες και εμπεριστατωμένες, προκειμένου να μην έρχονται σε αντίθεση με δικαιώματα και αξίες της Ευρώπης. Οι δίκαιες και εμπεριστατωμένες διαδικασίες όμως απαιτούν χρόνο», υπογραμμίζει το δημοσίευμα, επιρρίπτοντας στα κράτη-μέλη της ΕΕ ότι αποστέλλουν πολύ λίγους εξειδικευμένους υπαλλήλους στα ελληνικά νησιά, ενώ μια σειρά χωρών «δεν ενδιαφέρονται σχεδόν καθόλου να προσφέρουν το μερίδιό τους για την εφαρμογή» της συμφωνίας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
