 |
|
|  Παρασκευή 24/3
H ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΜΕ...
Πέντε ομάδες από ελληνικά σχολεία ανάμεσα στους 45 νικητές του ευρωπαϊκού διαστημικού διαγωνισμού Astro Pi
European Space Agency-ESA
Πέντε ομάδες από ελληνικά σχολεία περιλαμβάνονται στις 45 νικήτριες ομάδες που επιλέχθηκαν να συμμετάσχουν στην τρίτη φάση του πρώτου ευρωπαϊκού διαγωνισμού Astro Pi, όπως ανακοίνωσε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (European Space Agency-ESA).
Οι μαθητές θα δουν τα πειράματά τους να εκτελούνται στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Στον διαγωνισμό συμμετείχαν συνολικά 184 ομάδες από 15 ευρωπαϊκές χώρες και περισσότεροι από 1.800 μαθητές σχεδίασαν πειράματα για τον ISS.
Οι πέντε ομάδες από την Ελλάδα που θα συμμετέχουν στην τρίτη φάση του διαγωνισμού, είναι: Delta TALOS ed-UTH-robotix (Εργαστήρια Εκπαιδευτικής Ρομποτικής), Weightless Mass (Διαπολιτισμικό Γυμνάσιο Ευόσμου), 49th Astro Pi Teamwork (49ο Δημοτικό Πατρών), Astro Traveller (12ο Δημοτικό Πετρούπολης) και GKGF-1 (Γυμνάσιο Κανήθου).
Astro Pi είναι το όνομα ενός μικρού υπολογιστή που αναπτύχθηκε από το Ίδρυμα Raspberry Pi, σε συνεργασία με τον Οργανισμό Διαστήματος του Ηνωμένου Βασιλείου και την ESA. Υπάρχουν ήδη δύο Astro Pi πάνω στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, οι οποίοι είναι εφοδιασμένοι με αισθητήρες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να ‘τρέξουν' επιστημονικά πειράματα.
Ο πρώτος διαγωνισμός Astro Pi είχε ως στόχο να σχεδιάσουν οι μαθητές ένα επιστημονικό πείραμα που μπορεί να ‘τρέξει' με τη χρήση αισθητήρων Astro Pi και να γράψουν τον κώδικα προγραμματισμού του Astro Pi, ώστε να εκτελεστεί αυτό το πείραμα στον ISS.
Τα δεδομένα που θα παράγονται από τα πειράματα στο διάστημα, θα στέλνονται πίσω στη Γη και θα διανέμονται στις ομάδες μέχρι τις 15 Μαΐου. Οι μαθητές έτσι θα έχουν την ευκαιρία να εργαστούν σαν πραγματικοί επιστήμονες και να αναλύσουν δεδομένα που συλλέγονται στο διάστημα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
