 |
|
|  Παρασκευή 24/3
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ-ΕΛΛΑΔΑ
Περισσότεροι από 2.500 Έλληνες στο πλευρό της εθνικής μας στο αυριανό ματς
με το Βέλγιο στις Βρυξέλλες
Βρυξέλλες-Μανώλης Σπινθουράκης
Στο ρυθμό του αυριανού αγώνα των εθνικών ομάδων ποδοσφαίρου του Βελγίου και της Ελλάδας, στο πλαίσιο των προκριματικών αγώνων για το παγκόσμιο κύπελλο που θα γίνει το 2018 στη Ρωσία, εισέρχονται σταδιακά οι Βρυξέλλες. Η εθνική Ελλάδας θα έχει στο πλευρό της τουλάχιστον 2.500 Ελληνες φιλάθλους, που ήδη έχουν προμηθευτεί όλα τα εισιτήρια που αντιστοιχούσαν στην ελληνική πλευρά.
Ο βέλγικος τύπος αναφέρεται εκτενώς στον αυριανό αγώνα σημειώνοντας πως για την εθνική Βελγίου το μείζον ερώτημα είναι αν θα μπορέσει να αγωνιστεί ο αμυντικός Τόμας Μενιέ, ή αν θα πάρει τη θέση του ένας από τους Τόμας Φόκετ και Νασέρ Σαντλί.
Ο προπονητής της εθνικής Βελγίου Ρομπέρτο Μαρτίνεζ δήλωσε χθες ότι σε γενικές γραμμές έχει καταλήξει στην ενδεκάδα με την οποία θα ξεκινήσει και την οποία δεν θέλησε να αποκαλύψει. Ωστόσο ερωτηματικά υπάρχουν και για άλλους παίκτες. Μεταξύ αυτών και ο Κέβιν Μιραλάς ο οποίος είχε κληθεί για τελευταία φορά στην εθνική Βελγίου το 2014 σε ένα φιλικό με την Αυστραλία. Ο άλλοτε παίκτης του Ολυμπιακού σε συνέντευξή του προς την εφημερίδα Ντερνιέρ Ερ αναφέρει ότι η σημερινή εθνική Ελλάδας είναι καλύτερη από αυτή που υπήρχε πριν από δύο χρόνια. Προβλέπει ότι η εθνική Ελλάδας θα παίξει αμυντικά και θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί τις αντεπιθέσεις. Τονίζει ακόμη ότι το σημαντικό για την εθνική Βελγίου είναι να επιτύχει ένα γκολ στα πρώτα 15 λεπτά. Σχολιάζοντας το ότι η εθνική Ελλάδας του 2004 κέρδισε το Εuro παίζοντας "ενοχλητικό ποδόσφαιρο" ο Μιραλάς δηλώνει ότι θα ήταν ευτυχής αν η εθνική Βελγίου κέρδιζε ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, κι' ας λέγαν πως παίζει ενοχλητικό ποδόσφαιρο. Αναφερόμενος στην παραμονή του στην Ελλάδα ο Μιραλάς δηλώνει ότι διατηρεί τις καλύτερες αναμνήσεις από το πέρασμα του στον Ολυμπιακό. Αναφέρει ότι είναι δεμένος με την Ελλάδα, διότι ο γιος του γεννήθηκε εκεί (σ.σ την περασμένη Παρασκευή απέκτησε κόρη) και ότι κάθε καλοκαίρι επιστρέφει στην Ελλάδα.
Στην ίδια εφημερίδα δημοσιεύεται και συνέντευξη του Αλέξανδρου Κακλαμάνου ο οποίος κατά το παρελθόν αγωνίστηκε σε τέσσερις βελγικές ποδοσφαιρικές ομάδες. Ο Κακλαμάνος που σήμερα ζει στην Ελλάδα εκτιμά ότι το βελγικό ποδόσφαιρο έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο τα τελευταία χρόνια η οποία οφείλεται σε σωστές επενδύσεις στα αθλητικά κέντρα. Θεωρεί ότι η ποδοσφαιρική ομάδα του Βελγίου είναι καλύτερη από την ελληνική, ευελπιστεί όμως ότι η εθνική Ελλάδος ίσως καταφέρει να πάρει ένα ισόπαλο αποτέλεσμα.
Η ίδια εφημερίδα αναφερόμενη τέλος στα προβλήματα που υπάρχουν σε σχέση με την εθνική Βελγίου τονίζει ότι πολλοί παίκτες έχουν παραπονεθεί για την κακή κατάσταση του αγωνιστικού χώρου στο στάδιο Μποντουέν, όπου θα διεξαχθεί ο αυριανός αγώνας. Επισημαίνεται επίσης ότι υπάρχουν διαμάχες στο εσωτερικό της εθνικής Βελγίου σε σχέση με το ύψος του πριμ της πρόκρισης στην τελική φάση, το οποίο ακόμη δεν έχει προσδιοριστεί.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
