 |
|
|  Τρίτη 28/3
ΗΠΑ-Γονείς θέλουν να δώσουν στην κόρη τους το επώνυμο "Αλλάχ"...
...και προσέφυγαν στη δικαιοσύνη γιατί συνάντησαν την άρνηση τών αρμοδίων
Ουάσινγκτον.-
Μια οργάνωση προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις ΗΠΑ προσέφυγε κατά της Πολιτείας της Τζόρτζια επειδή δεν επέτρεψε στους γονείς ενός μικρού κοριτσιού να του δώσουν το επώνυμο «Αλλάχ».
Η Ελίζαμπεθ Χάντι και ο Μπιλάλ Γουόκ θέλουν να δώσουν το όνομα Ζαλίκα Γκρέισφουλ Λορένα Αλλάχ στο 22 μηνών κοριτσάκι τους και καταγγέλλουν ότι είναι απαράδεκτο το γεγονός ότι η υπηρεσία Δημόσιας Υγείας της Πολιτείας Τζόρτζια αρνήθηκε να εκδώσει πιστοποιητικό γέννησης στην κόρη τους.
Η υπηρεσία από την πλευρά της απαντά ότι ο νόμος ορίζει πως το επώνυμο του κοριτσιού θα πρέπει να είναι είτε Χάντι είτε Γουόκ ή ένας συνδυασμός των δύο.
Το τοπικό γραφείο της Αμερικανικής Ένωσης για τις Πολιτικές Ελευθερίες (ACLU) κατέθεσε μήνυση στις 23 Μαρτίου εναντίον της Πολιτείας εξ ονόματος των γονιών.
«Δεν είναι θέμα της κυβέρνησης να λέει στους γονείς πώς μπορούν ή δεν μπορούν να ονομάσουν τα παιδιά τους», εκτίμησε η Άντρεα Γιανγκ, εκτελεστική διευθύντρια της ACLU στη Τζόρτζια.
Οι γονείς δηλώνουν ότι θέλουν να δώσουν το επώνυμο «Αλλάχ» στην κόρη τους επειδή είναι «ευγενικό» και επισημαίνουν ότι δεν έχει σχέση με τη θρησκεία.
Καταγγέλλουν ότι, εξαιτίας της άρνησης των αρχών, δεν έχουν λάβει πιστοποιητικό γέννησης για την κόρη τους και άρα δεν έχει αριθμό κοινωνικής ασφάλισης, γεγονός που αφήνει το μικρό κορίτσι χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και ενδέχεται να τους προκαλέσει προβλήματα στην εγγραφή στο σχολείο.
«Είναι απλώς άδικο και παραβιάζει τα δικαιώματά μας», τονίζει ο Γουόκ.
Πάντως οι δικηγόροι του υπουργείου Δημόσιας Υγείας της Τζόρτζια επισημαίνουν ότι η νομοθεσία απαιτεί «το επώνυμο του παιδιού να είναι είτε αυτό του πατέρα είτε αυτό της μητέρας» στο πιστοποιητικό γέννησης.
Σε επιστολή τους προς την οικογένεια οι δικηγόροι αναφέρουν ότι η Ζαλίκα μπορεί να αλλάξει το επώνυμό της στη συνέχεια, υποβάλλοντας σχετικό αίτημα στο δικαστήριο, όμως πρώτα θα πρέπει να αποκτήσει πιστοποιητικό γέννησης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
