 |
|
|  Πέμπτη 30/3
Διεθνές Φόρουμ «Αρκτική -περιοχή διαλόγου»
Επενδύσεις εκατοντάδων δισεκατομμυρίων σχεδιάζει η Ρωσία στην Αρκτική
Αρχάγγελσκ
Οι προοπτικές της συνεργασίας των χωρών του Αρκτικού κύκλου, αλλά και οι δυνατότητες αξιοποίησης της Αρκτικής , ειναι τα κύρια θέματα του 4ου Διεθνούς Φόρουμ με τίτλο «Αρκτική -περιοχή διαλόγου» ,που πραγματοποιείται στην πόλη Αρχάγγελσκ.
Στο φόρουμ εκτός από τον Ρώσο υπουργό Οικονομικής Ανάπτυξης Αλεξάντρ Νόβακ, που ανακοίνωσε ότι στα επόμενα 20 χρόνια θα γίνουν στην Αρκτική επενδύσεις ύψους 400-600 δισεκατομμυρίων δολαρίων, μίλησε και ο αμερικανός πρέσβης στην Ρωσία Τζον Τεφτ, ο οποίος είπε ότι η Αρκτική παραμένει μια ειρηνική και σταθερή από πολιτικής απόψεως περιοχή και πρέπει να προστατευθεί.
«Στην Αρκτική οι προοπτικές είναι μεγάλες, όπως τεράστιες είναι και οι επενδύσεις που θα γίνουν τα προσεχή 20 χρόνια, καθώς θα ανέλθουν στα 400-600 δισεκατομμύρια δολάρια. Πρόκειται για κεφάλαια που θα διατεθούν για την κατασκευή έργων», δήλωσε ο Ρώσος υπουργός, σημειώνοντας ότι υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον από εγχώριους αλλά και ξένους επενδυτές.
Αναφερόμενος στου ξένους επενδυτές, είπε ότι «Κινέζοι επενδυτές, αλλά και επενδυτές από άλλες χώρες που παρευρίσκονται στο φόρουμ δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον ως προς την συμμετοχή τους σε διάφορα έργα», ενώ είπε ότι «συζητείται η συμμετοχή ρωσικών εταιρειών σε έργα χωρών που εκπροσωπούνται στο Φόρουμ , όπως η Κίνα, το Βιετνάμ, η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα».
Στο φόρουμ συμμετέχει και ο αμερικανός πρέσβης στην Ρωσία Τζον Τεφτ, ο οποίος στην ομιλία του επισήμανε ότι η Αρκτική παραμένει μια ειρηνική και σταθερή από πολιτικής απόψεως περιοχή, στην οποία η συνεργασία των χωρών του Αρκτικού κύκλου, μειώνει τις πιθανότητες διενέξεων, και συμβάλλει να αντιμετωπισθούν «προκλήσεις», όπως είναι η «στρατιωτικοποίηση» της περιοχής και οι συνέπειες από τις κλιματικές αλλαγές. Ο αμερικανός πρέσβης μάλιστα εξέφρασε την άποψη ότι όλες οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην περιοχή πρέπει να λάβουν όλα τα αναγκαία μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος, κάτι που είναι όπως είπε «κρίσιμης σημασίας για την κοινότητα της Αρκτικής».
Η έναρξη του Διεθνούς αυτού Φόρουμ, όπως έγραψε η εφημερίδα Vedomosti, αμαυρώθηκε από την απαγόρευση που επιβλήθηκε στην εκπρόσωπο της Greenpeace ,Λόρε Μέλλερ, η οποία είχε προσκληθεί για να συμμετάσχει στην διοργάνωση.
Η ιστοσελίδα της Greenpeace χαρακτήρισε την απαγόρευση απρόσμενη. Ωστόσο όπως επισημαίνει η εφημερίδα, επικαλούμενη την ιστοσελίδα της οργάνωσης, κατά την διάρκεια της προετοιμασίας και διεξαγωγής του φόρουμ, οι διοργανωτές της συζήτησης με θέμα «Οικολογική ευθύνη στην Αρκτική: προδιαγραφές συμπεριφοράς και της επιχειρηματικής δραστηριότητας» είχαν ζητήσει από την Greenpeace Ρωσίας, να τους υποδείξει έναν ξένο εμπειρογνώμονα για να συμμετάσχει στην διοργάνωση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
