 |
|
|  Παρασκευή 7/4
Le Monde diplomatique
«Πολεμικές ιαχές στο Αιγαίο»
Πηγή : Deutsche welle
Στις διμερείς εντάσεις που καταγράφονται το τελευταίο διάστημα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στο Αιγαίο στρέφει την προσοχή της η Τageszeitung (TAZ) του Βερολίνου, η οποία αναφέρεται σε εκτενές άρθρο που δημοσιεύει σε ένθετο της (γερμανικής έκδοσης) της Le Monde diplomatique, με τίτλο «Πολεμικές ιαχές στο Αιγαίο» και σημειώνει ότι «η Ελλάδα αισθάνεται ότι απειλείται εξαιτίας των εδαφικών διεκδικήσεων της Τουρκίας».
Το δημοσίευμα επιχειρεί να καταγράψει συνοπτικά το χρονικό της κρίσης που, όπως αναφέρει, ξεκίνησε τα Χριστούγεννα του 1995 στα Ίμια και κλιμακώθηκε επικίνδυνα εκεί στις αρχές του 1996 εωσότου αποκλιμακωθεί τελικά, με παρέμβαση των ΗΠΑ. Το άρθρο επισημαίνει ότι «κατά την άποψη της Αθήνας η σημερινή κλιμάκωση είναι πιο επικίνδυνη από την όξυνση του 1996» και εξηγεί: «Από τη μία η Ελλάδα είναι σήμερα πιο τρωτή, επειδή καλείται να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα δύο κρίσεις: την οικονομική κρίση επιβίωσης και την προσφυγική κρίση. (…) Ο δεύτερος λόγος για τις ελληνικές ανησυχίες είναι ότι η τουρκική πολιτική φαίνεται σήμερα λιγότερο προβλέψιμη. Ο Ερντογάν αναζωπυρώνει τις εθνικιστικές διαθέσεις, για να κινητοποιήσει ενόψει του δημοψηφίσματος στις 16 Απριλίου, με το οποίο επιδιώκει να διαιωνίσει το αυταρχικό καθεστώς του».
Το δημοσίευμα επισημαίνει δηλώσεις του Ταγίπ Ερντογάν, με τις οποίες επικαλέστηκε το οθωμανικό παρελθόν της χώρας του και χαρακτηρίζει «ιδιαίτερα απειλητική» την κριτική του Τούρκου προέδρου στη Συνθήκη της Λωζάννης. Όπως σχολιάζει η εφημερίδα, «στην Αθήνα βλέπουν με ανησυχία ότι η Άγκυρα εφευρίσκει διαρκώς νέα επίμαχα εδαφικά ζητήματα, με στόχο να επιβάλει διμερείς διαπραγματεύσεις, στις οποίες εν τέλει δεν επικρατεί το Διεθνές Δίκαιο αλλά το δίκαιου του ισχυρότερου».
Ο αρθρογράφος εκτιμά ότι η δυσπιστία της Ελλάδας είναι δικαιολογημένη και υπογραμμίζει ότι η ρίζα της διαμάχης στο Αιγαίο είναι η άρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει όσα ορίζει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας «επειδή αυτά αντιτίθενται στα συμφέροντά της».
Σύμφωνα με το άρθρο, δεν είναι σύμπτωση το γεγονός ότι η Άγκυρα ανακάλυψε «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο το 1995 «για να ξεκινήσει μια αντιπαράθεση, η οποία δεν υφίστατο έως τότε».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
