 |
|
|  Δευτέρα 10/4
ΔΙΕΘΝΗΣ EΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ...
Εξαιτίας του λιμού πολλοί άνθρωποι στο Νότιο Σουδάν αναγκάζονται να φάνε φύλλα δέντρων ή σπόρους!!!
Τζούμπα
Νοτιοσουδανοί χωρικοί αναγκάζονται να φάνε φύλλα δέντρων ή σπόρους για να ξεγελάσουν την πείνα τους σε περιοχές της χώρας όπου δεν έχει κηρυχθεί ακόμη λιμός, ανακοίνωσε σήμερα η οργάνωση Norwegian Refugee Council (NRC).
«Οι κοινότητες που προσπαθούν να επιβιώσουν εν μέσω οξείας διατροφικής κρίσης καταφεύγουν σε στρατηγικές προσαρμογής καταναλώνοντας προϊόντα που δεν μπορούν να θεωρηθούν βρώσιμα», αναφέρει σε ανακοίνωσή της η διευθύντρια του NRC για το Νότιο Σουδάν Ρεχάνα Ζάουα.
«Τα πικρά φύλλα που τρώνε οι οικογένειες προέρχονται από το δέντρο lalop και έχουν περιορισμένη διατροφική αξία. Όταν οι οικογένειες τρώνε αυτά τα φύλλα και σχεδόν τίποτε άλλο, ο υποσιτισμός γρήγορα κάνει την εμφάνισή του», καταγγέλλει η ίδια, η οποία μόλις επέστρεψε από περιοδεία κοντά στην πόλη ¶ουειλ, στην Πολιτεία Μπαχρ ελ Γκαζάλ.
Στις 20 Φεβρουαρίου η κυβέρνηση του Νότιου Σουδάν κήρυξε κατάσταση λιμού στις κομητείες Λέερ και Μαγεντίτ στην Πολιτεία Γιούνιτι, στο νότιο τμήμα της χώρας, με τον ΟΗΕ να εκτιμά σε 100.000 τον αριθμό των ανθρώπων που απειλούνται άμεσα.
Οι κομητείες που επισκέφθηκε η αποστολή του NRC είναι χαρακτηρισμένες περιοχές κινδύνου ή περιοχές έκτακτης ανάγκης, τα στάδια προτού κηρυχθεί λιμός. Στην περιοχή είχε κηρυχθεί λιμός και το 1998.
Στο χωριό Αμοτίκ «περίπου το 40% των κατοίκων τρώει φύλλα δέντρων. Περίπου οι μισές έχουν καταναλώσει τα αποθέματά τους σε σπόρους», δηλώνει ο επικεφαλής του χωριού Ντενγκ Γελ Πιόλ.
«Η κατανάλωση σπόρων είναι ιδιαίτερα ανησυχητική. Χωρίς σπόρους για την καλλιέργεια, οι οικογένειες δεν θα έχουν τίποτα να φυτέψουν για την επόμενη περίοδο. Αυτό ενδέχεται να επιδεινώσει τη διατροφική κρίση και απειλεί να προκαλέσει επέκταση του λιμού», προειδοποιεί το NRC.
Πολλές οικογένειες έχουν φύγει από την περιοχή σε αναζήτηση τροφής και πολλές έχουν βρει καταφύγιο στο γειτονικό Σουδάν. Από την αρχή του έτους 60.000 Νοτιοσουδανοί έχουν περάσει στο Σουδάν, σύμφωνα με τον ΟΗΕ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
