 |
|
|  Δευτέρα 10/4
Η ΚΙΝΑ ΨΑΧΝΕΙ ΓΙΑ ΚΑΤΑΔΟΤΕΣ...
Το Πεκίνο προσφέρει έως και 68.000 ευρώ σε όποιον καταδώσει υπόπτους για κατασκοπεία
Πεκίνο
Οι κάτοικοι του Πεκίνου που παρέχουν χρήσιμες πληροφορίες για την κατασκοπεία θα επιβραβεύονται με ποσά που θα φθάνουν και τα 68.000 ευρώ, σύμφωνα με έναν νέο νόμο που τέθηκε από σήμερα σε εφαρμογή.
Οι πληροφοριοδότες θα μπορούν να παράσχουν πληροφορίες στις αρχές καλώντας έναν τηλεφωνικό αριθμό, στέλνοντας γράμμα, email ή με επίσκεψή τους στην κρατική υπηρεσία ασφαλείας.
Στη συνέχεια και ανάλογα με το πόσο χρήσιμη θα είναι η πληροφορία θα επιβραβεύονται με ποσό που θα κυμαίνεται μεταξύ 1.400 και 68.000 ευρώ.
Πληροφορίες σχετικά με την ταυτότητά τους δεν θα γίνονται γνωστές χωρίς την άδειά τους, ενώ θα μπορούν να ζητούν προστασία από τις αρχές ασφαλείας αν οι ίδιοι ή στενοί τους συγγενείς κινδυνεύουν εξαιτίας της πληροφορίας αυτής.
Ωστόσο, οι πολίτες θα τιμωρούνται αν οι πληροφορίες τους είναι σκοπίμως ψευδείς για να πλήξουν άλλους.
Oι ετήσιες απολαβές στο Πεκίνο ανέρχονταν το 2015 κατά μέσον όρο σε 11.600 ευρώ, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στατιστικά στοιχεία από τις τοπικές αρχές.
"Οι πολίτες έχουν σημαντικό ρόλο στις έρευνες περί κατασκοπείας", αναφέρει ανακοίνωση από την υπηρεσία ασφαλείας του Πεκίνου.
Την περασμένη άνοιξη αφίσες με σκίτσα έκαναν την εμφάνισή τους στα γραφεία δημόσιων υπηρεσιών στο Πεκίνο προειδοποιώντας τις κατοίκους της πόλης να προσέχουν να μην ερωτευτούν κάποιον ξένο που μπορεί να έχει ύποπτα κίνητρα.
Μια αφίσα με τίτλο "Επικίνδυνη Αγάπη" απεικόνιζε ένα ερωτευμένο ζευγάρι --μια κινέζα κυβερνητική υπάλληλο, την Σιάο Λι, και έναν ξένο εκπαιδευτικό, τον "Ντέιβιντ".
Ο έρωτάς τους είχε όμως άδοξο τέλος και το ζευγάρι κατέληγε στο αστυνομικό τμήμα αφού εκείνη έδωσε στον Ντέιβιντ διαβαθμισμένα έγγραφα από την υπηρεσία της.
Οι νέες αυτές πρωτοβουλίες θα εφαρμοστούν ενόψει της ετήσιας δεύτερης Εθνικής Ημέρας Εκπαίδευσης για την Ασφάλεια στις 15 Απριλίου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
