 |
|
|  Κυριακή 16/4
ΚΑΤΑΡ
Εμπλέκουν Ελληνοαμερικανό σε υπόθεση απαγωγής μελών τής βασιλικής οικογένειας τού Κατάρ
thenationalherald.com
Μια εξαιρετικά περίεργη υπόθεση βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη τις τελευταίες ημέρες στο Κατάρ. Σύμφωνα με πληροφορίες ένα μέλος της βασιλικής οικογένειας πλήρωσε 2 εκατομμύρια δολάρια σε μια εταιρεία… υποδημάτων στις ΗΠΑ, με σκοπό να τον βοηθήσει να απελευθερωθούν συγγενείς του που είχαν απαχθεί, πιθανότατα από Σιίτες, στο Ιράκ πριν ένα χρόνο. Στην εταιρεία αυτή CEO είναι κατά τις ίδιες πληροφορίες ένας Ελληνοαμερικανός.
Ο Χαλιφά μπιν Φαχέντ Μοχάμεντ Αλ Τανί υπέγραψε στις 8 Μαρτίου ένα συμβόλαιο με την εταιρεία «Global Strategies Council Inc.», η οποία έχει βάση στο Σαν Ντιέγκο και διευθυντή/Διευθύνοντα Σύμβουλο τον Μίλτο Γκουνταμάνη (Miltos Goudamanis), σύμφωνα με το οποίο θα τις έδινε 2 εκατομμύρια προκαταβολικά, όπως αναφέρουν έγγραφα που κατατέθηκαν στο υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ.
Σύμφωνα με το συμβόλαιο η εταιρεία θα έπρεπε να παραχωρήσει στον Αλ Τάνι «αποδείξεις ζωής», στη συνέχεια να συνομιλήσει με κυβερνητικές υπηρεσίες και τέλος να «προσπαθήσει να διαπραγματευθεί με τους απαγωγείς για την απελευθέρωση των απαχθέντων μελών της βασιλικής οικογένειας του Κατάρ»!
Αυτό που παραμένει μυστήριο είναι η διαδρομή που ακολούθησε ο Αλ Τανί ώστε να έρθει σε επαφή με τον ελληνικής καταγωγής (και πλέον κάτοχο αμερικανικής υπηκοότητας), Μιλτιάδη, Γουνταμάνη και την εταιρεία του, αναφέρει το «Associated Press».
Ο Γκουνταμάνης εργάζεται ως διευθυντής διεθνών πωλήσεων στην «House of Brands», με έδρα το Σαν Ντιέγκο, και σχετίζεται με την ιστοσελίδα “Naughty Monkey”, η οποία πουλάει γυναικεία παπούτσια.
Τα έγγραφα της υπόθεσης ρίχνουν φως σε μια μυστηριώδη υπόθεση που αφορά την διαπραγμάτευση για την ομηρία ανθρώπων στην Μέση Ανατολή και εμπλέκει χάκερ, κρυπτογραφημένες διαδικτυακές συνομιλίες και υποσχέσεις για πληρωμές εκατομμυρίων δολαρίων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
