 |
|
|  Δευτέρα 17/4
ΓΑΛΛΙΑ-ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
Ποιοί ειναι οι 11 υποψήφιοι
Παρίσι
Ένδεκα υποψήφιοι συμμετέχουν στον πρώτο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών, στις 23 Απριλίου, η έκβαση του οποίου είναι πολύ αβέβαιη εξαιτίας του μεγάλου αριθμού των αναποφάσιστων. Ακολουθούν οι υποψήφιοι με αλφαβητική σειρά:
Μπενουά Αμόν, 49 ετών, Σοσιαλιστικό Κόμμα
Έκπληξη της προεκλογικής εκστρατείας, το μέλος αυτό της αριστερής πτέρυγας του Σοσιαλιστικού Κόμματος κατάφερε να επιβάλει την κοινωνική και οικολογική γραμμή του στον δεύτερο γύρο των προκριματικών εκλογών με αντίπαλο τον πρώην πρωθυπουργό Μανουέλ Βαλς.
Πρώην υπουργός του προέδρου Φρανσουά Ολάντ και βουλευτής, αυτός ο «αντάρτης» προσπαθεί να συνασπίσει μια αριστερά κατατεμαχισμένη σε πολλά ρεύματα ώστε να προκριθεί στον δεύτερο γύρο των προεδρικών. Κέρδισε την υποστήριξη του οικολόγου Γιανίκ Ζαντό, ο οποίος παραιτήθηκε υπέρ του, αλλά δεν σφράγισε μια συμμαχία με τον ταραξία της ριζοσπαστικής αριστεράς, τον Ζαν-Λικ Μελανσόν.
Μαρίν Λεπέν, 48 ετών, Εθνικό Μέτωπο
Πρόεδρος από το 2011 του ακροδεξιού κόμματος Εθνικό Μέτωπο που ιδρύθηκε από τον πατέρα της, ευρωβουλευτής, η Μαρίν Λεπέν θέλει «να αποδώσει τη Γαλλία στη Γαλλία». Ποντάρει στο κύμα που έφερε τον Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο και οδήγησε τους Βρετανούς να ψηφίσουν υπέρ του Brexit, για να κερδίσει με τις ιδέες της κατά της μετανάστευσης, κατά της Ευρώπης και κατά της παγκοσμιοποίησης.
Είχε λάβει 17,9% των ψήφων κατά την πρώτη υποψηφιότητά της σε προεδρικές εκλογές το 2012. Το κόμμα της κατήγαγε έκτοτε εκλογικές επιτυχίες. Αν και έρχεται πρώτη στις προθέσεις ψήφου στις δημοσκοπήσεις, μέχρι στιγμής φέρεται να χάνει σταθερά στον δεύτερο γύρο.
Εμμανουέλ Μακρόν, 39 ετών, Εμπρός!
Άγνωστος στο κοινό μέχρι την είσοδό του στην κυβέρνηση το 2014, αυτός ο πρώην τραπεζίτης που έγινε υπουργός Οικονομίας έθεσε στα τέλη Αυγούστου υποψηφιότητα στην κούρσα για την προεδρία με το κίνημά του, το «Εμπρός!», που τοποθετείται στο κέντρο της πολιτικής σκακιέρας.
Νέος και χαρισματικός, προσελκύει τα πλήθη στις συγκεντρώσεις του και έχει την υποστήριξη κάθε λογής προσωπικοτήτων της πολιτικής, των μέσων ενημέρωσης ή της οικονομίας, όμως πρέπει ακόμη να μετατρέψει σε ψήφους τις συγκεχυμένες επιθυμίες του για πολιτική ανανέωση. Δεν έχει εκλεγεί ποτέ σε αιρετό αξίωμα και οι αντίπαλοί του επισημαίνουν την έλλειψη εμπειρίας του.
Ζαν-Λικ Μελανσόν, 65 ετών, «Η ανυπότακτη Γαλλία»
Πρώην υπουργός των σοσιαλιστών, συνιδρυτής του Κόμματος της Αριστεράς, ο Ζαν-Λικ Μελανσόν, υποψήφιος ήδη το 2012 (11,1%), κατεβαίνει αυτή τη φορά «εκτός κομμάτων» ως υποψήφιος της «Ανυπότακτης Γαλλίας», με την υποστήριξη του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Πολύ δραστήριος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δεν θέλησε να συμμαχήσει με τον σοσιαλιστή Μπενουά Αμόν, οι θέσεις του οποίου βρίσκονται κοντά στις δικές του.
Φρανσουά Φιγιόν, 63 ετών, Οι Ρεπουμπλικάνοι
Εδώ και καιρό περιορισμένος στα παρασκήνια, ο πρώην πρωθυπουργός του Νικολά Σαρκοζί (2007-2012) έκανε την έκπληξη κερδίζοντας τις προκριματικές εκλογές της δεξιάς με το πρόγραμμά του για θεραπεία σοκ, για αποκατάσταση του κύρους των αρχών, για αγώνα κατά της εγκληματικότητας και για κινητοποίηση εναντίον του «ισλαμικού ολοκληρωτισμού».
Στρατευμένος εδώ και σχεδόν 40 χρόνια στην πολιτική, ο βουλευτής αυτός του Παρισιού, ο οποίος είχε διαξαγάγει εκστρατεία με θέματα τη λιτότητας και την εντιμότητα, έχει πληγεί πολύ από ένα σκάνδαλο για εικονική απασχόληση μελών της οικογένειάς του που οδήγησε στην απαγγελία σε βάρος του κατηγοριών για «κατάχρηση δημοσίων κεφαλαίων».
Οι άλλοι υποψήφιοι
- Ναταλί Αρτό, 47 ετών
Υποψήφια του κόμματος της άκρας αριστεράς Εργατική Πάλη, αυτή η εκπαιδευτικός με ειδίκευση την οικονομία και τη διαχείριση είχε ήδη θέσει υποψηφιότητα το 2012 (0,56% των ψήφων).
- Φρανσουά Ασελινό, 59 ετών
Αυτός ο πρώην επιθεωρητής Οικονομικών, υπέρμαχος της εθνικής κυριαρχίας, ο οποίος περιγράφει τον εαυτό του ως τον «υποψήφιο της εθνικής απελευθέρωσης», προτείνει το «Frexit», την έξοδο της Γαλλίας από την ΕΕ.
- Ζαν Λασάλ, 61 ετών
Κεντρώος βουλευτής της νοτιοδυτικής περιφέρειας Πυρηναίων Ατλαντικού, αυτός ο πρώην βοσκός πραγματοποίησε απεργία πείνας 39 ημέρων κατά της μεταγκατάστασης ενός εργοστασίου από την περιφέρειά του και διέσχισε πεζή τη χώρα επί εννέα μήνες για να συναντήσει τους Γάλλους.
- Νικολά Ντιπόν-Ενιάν, 56 ετών
Πρόεδρος του κινήματος Debout la France (Όρθια Γαλλία, 1,79% το 2012), υπέρμαχου της εθνικής κυριαρχίας, καλεί τους Γάλλους σε μια «αφύπνιση» και στην έξοδο από το ευρώ
- Φιλίπ Πουτού, 50 ετών
Υποψήφιος ήδη το 2012 του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος (NPA, 1,15%), αυτός ο εργάτης έγινε γνωστός από τη μάχη του για τη διαφύλαξη των θέσεων εργασίας στο εργοστάσιο της Ford στο οποίο εργαζόταν.
- Ζακ Σεμινάντ, 75 ετών
Αφού συγκέντρωσε 0,25% των ψήφων το 2012, αυτός ο πρώην δημόσιος υπάλληλος είναι και πάλι υποψήφιος «ενάντια στο πολιτικό σαράι που τα έχει συμφωνήσει με την αυτοκρατορία του χρήματος».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
