 |
|
|  Τετάρτη 26/4
Στην πυρά οι συντάξεις διεθνώς
Μόνο ένα στα τρία άτομα παραγωγικής ηλικίας αναμένουν ότι θα έχουν μια άνετη συνταξιοδότηση, σύμφωνα με έρευνα
HSBC
Μόνο ένα στα τρία άτομα παραγωγικής ηλικίας διεθνώς, αναμένουν ότι θα έχουν μια άνετη συνταξιοδότηση, εξαιτίας των χαμηλών επιτοκίων και των πιέσεων που δέχονται οι προϋπολογισμοί πρόνοιας, σύμφωνα με την έρευνα της HSBC «Το μέλλον της Συνταξιοδότησης».
Ειδικότερα, η οικονομική αστάθεια απομακρύνει το όνειρο μιας καλής σύνταξης για αρκετούς ανθρώπους ανά τον κόσμο, σύμφωνα με την τελευταία έκδοση της σειράς ερευνών της HSBC «Το μέλλον της Συνταξιοδότησης», με τίτλο «Κινούμενη Άμμος».
Σύμφωνα με την έρευνα, στην οποία συμμετείχαν περισσότερα από 18.000 άτομα από 16 χώρες, τρία στα πέντε άτομα (61%) παραγωγικής ηλικίας, πιστεύουν ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2007/2008 έχει δυσκολέψει την αποταμίευση για μια άνετη συνταξιοδότηση.
Μόνο 34% των ατόμων αυτών πιστεύουν ότι θα έχουν οικονομική άνεση όταν συνταξιοδοτηθούν, βάσει της πορείας των αποταμιεύσεών τους για την περίοδο της σύνταξης.
Επιπλέον, η έννοια της σύνταξης, ως μιας περιόδου κατά την οποία ο δικαιούχος δεν εργάζεται, εξαφανίζεται, με το 58% των ατόμων παραγωγικής ηλικίας να ισχυρίζονται ότι θα συνεχίσουν σε κάποιο βαθμό να δουλεύουν ενώ έχουν συνταξιοδοτηθεί.
Το γεγονός ότι τα επιτόκια έχουν παραμείνει σε χαμηλά επίπεδα για μεγάλο χρονικό διάστημα, επηρεάζει, επίσης, άμεσα τα σχέδια για τη σύνταξη. Το 50% των ατόμων παραγωγικής ηλικίας, θεωρούν ότι τα χαμηλά επιτόκια έχουν ως αποτέλεσμα ότι θα πρέπει να δουλέψουν για περισσότερο καιρό, ενώ σχεδόν οι μισοί (48%) χρειάζονται αύξηση επιτοκίων, προκειμένου οι αποταμιεύσεις τους να τους εξασφαλίσουν μια άνετη συνταξιοδότηση.
Το 45% των ατόμων παραγωγικής ηλικίας θεωρούν ότι τα χαμηλά επιτόκια τους δημιουργούν την ανάγκη να αποταμιεύουν περισσότερα χρήματα, ενώ σχεδόν οι μισοί (47%) πιστεύουν ότι τα χαμηλά επιτόκια συνεπάγονται τη μεταφορά χρημάτων από τις αποταμιεύσεις σε επενδυτικά προϊόντα.
Το τέλος της κρατικής σύνταξης;
Το 37% των ατόμων παραγωγικής ηλικίας αναμένουν η κρατική σύνταξη ή η κοινωνική ασφάλιση να τους βοηθήσουν να χρηματοδοτήσουν την περίοδο της σύνταξής τους. Πάντως, εξαιτίας της γήρανσης του πληθυσμού και των περιορισμένων κρατικών προϋπολογισμών, το 65% των ερωτώμενων ανησυχούν, ότι η μείωση των κρατικών συντάξεων και των κοινωνικών παροχών θα επηρεάσουν τη σύνταξή τους.
Το 24% πιστεύει ότι οι κρατικές συντάξεις δεν θα υπάρχουν πλέον όταν θα έρθει η στιγμή να συνταξιοδοτηθούν.
Σύμφωνα με την έρευνα, υπάρχει επίσης ανησυχία για τα συνταξιοδοτικά προγράμματα που παρέχονται από τους εργοδότες, για τα οποία ένα στα δύο άτομα παραγωγικής ηλικίας αναμένουν να τους χρηματοδοτήσουν τη σύνταξη. Το 62% των ατόμων ανησυχούν ότι τα ποσά από το συνταξιοδοτικό πρόγραμμα που παρέχεται από τον εργοδότη τους, δεν θα μπορούν να καταβληθούν στο ακέραιο, όταν θα έρθει η στιγμή να συνταξιοδοτηθούν.
Επιπλέον, το 77% των ατόμων παραγωγικής ηλικίας πιστεύουν ότι στο μέλλον οι συνταξιούχοι θα αναγκαστούν να δαπανούν περισσότερα χρήματα για την υγεία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
