 |
|
|  Παρασκευή 28/4
Life
Ωνάσης και Τζάκι έδιναν την εντύπωση ότι είναι φίλοι παρά σύζυγοι,γράφει σε βιβλίο η προσωπική βοηθός της
Πηγή : Spiegel
"Λόγω της πάντα σοβαρής εμφάνισης της Κυρίας είναι δύσκολο να πει κανείς εάν ήταν ευτυχισμένη", γράφει στο βιβλίο της για τον γάμο της Τζάκι Κένεντι με τον Αριστοτέλη Ωνάση η προσωπική της βοηθός Κάθι Μακ Κίον.
Στο βιβλίο με τίτλο "Το κορίτσι της Τζάκι: H ζωή μου με την οικογένεια Κένεντι" ("Jackie's Girl: My Life With The Kennedy Family"), η επί χρόνια στενή συνεργάτης της πρώην Πρώτης Κυρίας των ΗΠΑ αποκαλύπτει ιδιαίτερες οικογενειακές στιγμές με τον 'Ελληνα εφοπλιστή. Αφηγείται ότι εξεπλάγη όταν η Τζάκι της ανακοίνωσε πως θα παντρευτεί τον Ωνάση, όπως γράφει και αναρωτήθηκε "Είναι αυτό που θέλει; Παραξενεύομαι. Η ίδια και ο κ. Ωνάσης δίνουν την εντύπωση ότι είναι φίλοι, όχι ζευγάρι".
Όμως την ημέρα του γάμου της η Τζάκι Κένεντι έδινε την εντύπωση ότι ήταν ευτυχισμένη, δήλωσε στο αμερικανικό περιοδικό People η συγγραφέας του αποκαλυπτικού βιβλίου. "Δεν είπε τίποτα. Η κομμώτρια ήταν εκεί, της χτένισε τα μαλλιά και τη βοήθησε να ντυθεί. Η Τζάκι έκανε μόνη της το μακιγιάζ".
Πήγαν με έναν αυτοκίνητο με ανοιγόμενη οροφή στην εκκλησία και μετά επέστρεψαν στο γιοτ, όπου η Τζάκι ντύθηκε για το "μεγάλο πάρτι". Φορούσε ένα μακρύ βραδινό φόρεμα κιτρινωπό με πέρλες στο λαιμό. 'Εμοιαζε μάλλον με ένα άνετο καθημερινό φόρεμα το οποίο θα μπορούσε να φορέσει κάποια και στο σπίτι", γράφει η Κάθι Μακ Κίον.
Όταν η Κάθι που ενίοτε ασκούσε χρέη τροφού πήγε τα παιδιά για ύπνο, είδε το παντρεμένο ζευγάρι να χορεύει "υπό τους ήχους ελληνικής μουσικής. Όλοι χόρευαν", θυμάται.
Μετά το γάμο δεν άλλαξαν πολλά πράγματα στη ζωή της Τζάκι, εκτός από το βραδινό φαγητό. "Η Τζάκι ερχόταν πολύ αργά για δείπνο και οι μάγειροι αντιδρούσαν μερικές φορές εκνευρισμένα. Μερικές φορές ερχόταν στις δέκα το βράδυ και οι μάγειροι είχαν πλέον γεράσει για να μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτό".
Τα παιδιά της Κένεντι έπρεπε να συνηθίσουν τον Ωνάση ως πατριό. Η Καρολίνα αρχικά αντέδρασε αλλά στην πορεία αποδέχτηκε τον Ωνάση. "Ο μικρός Tζον αγαπούσε τον Ωνάση και η Καρολίνα τον αγαπούσε επίσης", γράφει επίσης η πρώην προσωπική βοηθός. Ο Ωνάσης "ήταν καλός με την Κυρία, βοηθούσε την οικογένεια και της συμπαραστεκόταν. Ήταν πολύ κοντά ο ένας στον άλλον. Κάθονταν στον καναπέ δίπλα-δίπλα και έτριβαν ο ένας την πλάτη του άλλου".
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
