 |
|
|  Παρασκευή 28/4
100 ΜΕΡΕΣ ΤΡΑΜΠ ΣΤΟΝ ΛΕΥΚΟ ΟΙΚΟ
Ο πρόεδρος Τραμπ νοσταλγεί την οδήγηση και ξαφνιάστηκε όταν κατάλαβε πόσο δύσκολη είναι η δουλειά που ανέλαβε στον Λευκό Οίκο
Reuters
Του λείπει η οδήγηση, αισθάνεται ότι είναι κλεισμένος σε ένα κουκούλι και αιφνιδιάστηκε όταν κατάλαβε πόσο δύσκολη είναι η νέα δουλειά του.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο πρακτορείο Reuters με την ευκαιρία της συμπλήρωσης των πρώτων 100 ημερών στον Λευκό Οίκο, φάνηκε να νοσταλγεί την προηγούμενη ζωή του.
"Αγαπούσα την παλιά ζωή μου. Συνέβαιναν τόσα πράγματα" είπε. "Εδώ έχω περισσότερη δουλειά απ' ότι προηγουμένως. Νόμιζα ότι θα ήταν πιο εύκολο", ομολόγησε.
Πέντε μήνες μετά τη νίκη του απέναντι στη Χίλαρι Κλίντον, οι προεδρικές εκλογές παραμένουν ακόμη χαραγμένες στη μνήμη του. Εν μέσω της συζήτησης με τους τρεις δημοσιογράφους για τον Κινέζο πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ, σταμάτησε για να τους δώσει αντίγραφα των "τελευταίων δεδομένων", όπως είπε, του εκλογικού χάρτη. "Να, πάρτε αυτά, είναι ο τελικός χάρτης των αριθμών. Ωραίο δεν είναι; Το κόκκινο (χρώμα) είναι προφανώς εμείς" (σ.σ. το Ρεπουμπλικανικό κόμμα), είπε δείχνοντας τις περιοχές όπου επικράτησε.
Ο Τραμπ, που έλεγε ότι είχε συνηθίσει να μην έχει πολλές ιδιωτικές στιγμές στην "παλιά ζωή" του, εξέφρασε επίσης την έκπληξή του για το πόσο λιγότερες είναι πλέον αυτές οι στιγμές. Και πρόσθεσε ότι ακόμη προσπαθεί να συνηθίσει να έχει πάντα και παντού μαζί του, σε 24ωρη βάση, σωματοφύλακες της Μυστικής Υπηρεσίας για να τον προστατεύουν. "Πραγματικά, βρίσκεσαι στο δικό σου μικρό κουκούλι επειδή έχεις τόσο μεγάλη προστασία που δεν μπορείς να πας πουθενά", είπε.
Ο πρόεδρος μετακινείται συνήθως με λιμουζίνα. Δυστυχώς όμως, δεν οδηγεί πια ο ίδιος και όπως αποκάλυψε αυτό είναι κάτι που του λείπει πολύ.
Αρκετά πράγματα πάντως δεν έχουν αλλάξει από την εποχή που κυβερνούσε την επιχειρηματική αυτοκρατορία του από τον 26ο όροφο του Πύργου Τραμπ στη Νέα Υόρκη και τα τηλέφωνα χτυπούσαν διαρκώς. Συχνά στρέφεται σε φίλους του και σε πρώην συνεργάτες για να του δώσουν συμβουλές ή για να τον εμψυχώσουν. Οι σύμβουλοί του στον Λευκό Οίκο το έχουν αποδεχτεί.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
