 |
|
|  Κυριακή 30/4
ΜΑΥΡΟ ΔΑΚΡΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ...
Δηλώνει "απογοητευμένος" από τις κοινές περιπολίες Κούρδων και Αμερικανών στα σύνορα με τη Συρία
Κωνσταντινούπολη
Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εξέφρασε σήμερα την απογοήτευσή του επειδή αμερικανικά στρατιωτικά οχήματα περιπολούν κοντά στα σύνορα της Τουρκίας με τη Συρία μαζί με μαχητές των κουρδικών Μονάδων Προστασίας του Λαού (YPG), μιας οργάνωσης που η Άγκυρα χαρακτηρίζει "τρομοκρατική".
Οι YPG είναι η κυριότερη συνιστώσα των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (FDS), της αραβοκουρδικής συμμαχίας που μάχεται το Ισλαμικό Κράτος στη Συρία και στηρίζεται από τις ΗΠΑ. Η Τουρκία θεωρεί ότι οι YPG είναι παρακλάδι του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) και την περασμένη εβδομάδα εξαπέλυσε επιθέσεις εναντίον τους στη βορειοανατολική Συρία, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 28 άνθρωποι. Κατά μήκος των συνόρων έχουν σημειωθεί επίσης συγκρούσεις μεταξύ των Κούρδων πολιτοφυλάκων και των ανδρών των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων.
Προκειμένου να αποτρέψουν τυχόν νέες αψιμαχίες, οι ΗΠΑ έστειλαν στρατιωτικά οχήματα, που φέρουν την αμερικανική σημαία, για να πραγματοποιούν περιπολίες από τη συριακή πλευρά των συνόρων μαζί με μέλη των YPG.
"Δυστυχώς, η παρουσία της αμερικανικής σημαίας πλάι στο (σύμβολο) μιας τρομοκρατικής οργάνωσης που αποκαλείται YPG μας θλίβει βαθιά" είπε ο Ερντογάν μιλώντας στους δημοσιογράφους πριν αναχωρήσει για μια επίσκεψη στην Ινδία. "Θα μιλήσουμε για το θέμα όταν θα συναντηθούμε με τον πρόεδρο (Ντόναλντ Τραμπ) στις 16 Μαΐου", πρόσθεσε, εκφράζοντας τη λύπη του που η συνεργασία της Ουάσινγκτον με τους Κούρδους της Συρίας, που ξεκίνησε επί προεδρίας του Μπαράκ Ομπάμα, συνεχίζεται. "Αυτό πρέπει να σταματήσει αμέσως. Διαφορά, θα εξακολουθήσει να συνιστά μια ανησυχία για την περιοχή και για εμάς", πρόσθεσε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
