 |
|
|  Τρίτη 2/5
UNICEF
Περίπου 1,4 εκατομμύρια παιδιά αντιμετωπίζουν οξύ πρόβλημα υποσιτισμού στη Σομαλία, 50% περισσότερα απ΄ό,τι είχε εκτιμηθεί τον Iανουάριο
Γενεύη
Περίπου 1,4 εκατομμύρια παιδιά στην πληγείσα από την ξηρασία Σομαλία αναμένεται να αντιμετωπίσουν οξύ πρόβλημα υποσιτισμού φέτος, 50% περισσότερα απ' ό,τι είχε εκτιμηθεί τον Ιανουάριο, ανακοίνωσε σήμερα η υπηρεσία του ΟΗΕ για τα παιδιά, UNICEF.
Στον αριθμό αυτό περιλαμβάνονται περισσότερα από 275.000 παιδιά που αντιμετωπίζουν ενδεχομένως μια απειλητική για τη ζωή τους οξεία μορφή υποσιτισμού, τα οποία είναι εννέα φορές πιο πιθανό να πεθάνουν από χολέρα ή ιλαρά, δήλωσε η εκπρόσωπος της UNICEF, Μαρίξι Μερκάδο.
«Ο συνδυασμός είναι θανατηφόρος για τα παιδιά», δήλωσε η Μερκάδο σε συνέντευξη Τύπου στη Γενεύη κατά την επιστροφή της από την πόλη Μπαϊντόα της κεντρικής Σομαλίας. «Μπορεί να εξαπλωθεί σαν φωτιά στους καταυλισμούς των εκτοπισμένων όπου επικρατεί συνωστισμός».
Η UNICEF έχει περιθάλψει από τις αρχές του έτους 56.000 παιδιά στη Σομαλία που υποφέρουν από την πιο σοβαρή μορφή υποσιτισμού, μια αύξηση κατά 88% σε σχέση με πέρυσι, πρόσθεσε η εκπρόσωπος. Το γνωστό ποσοστό θανάτου μεταξύ αυτών είναι ένα τοις εκατό, είπε.
Η υπηρεσία δεν έχει στοιχεία για τον συνολικό αριθμό των παιδιών που έχουν πεθάνει μέχρι τώρα από τον λιμό και τις αρρώστιες στη Σομαλία, όμως η Μερκάδο σημείωσε πως στον λιμό του 2011 εκτιμάται πως 258.000 άνθρωποι πέθαναν σε μια περίοδο 18 μηνών, περιλαμβανομένων και 133.000 μικρών παιδιών.
Περίπου 615.000 Σομαλοί έχουν εγκαταλείψει τις εστίες τους λόγω της ξηρασίας και των κατεστραμμένων σοδειών από τον Νοέμβριο, προστιθέμενοι στους περίπου ένα εκατομμύριο εσωτερικά εκτοπισμένους, δήλωσε ο εκπρόσωπος του ΟΗΕ Γενς Λέρκε.
Ο ΟΗΕ έχει λάβει σχεδόν το 60% του ποσού που είχε ζητήσει ως ανθρωπιστική χρηματοδότηση, 720 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ, για τη Σομαλία φέτος, είπε και πρόσθεσε: «Εξακολουθούμε να διεξάγουμε μια μάχη με τον χρόνο».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
