Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τετάρτη 3/5

ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ

Και δύο εθνικιστές στην νέα κυβέρνηση τής χώρας-Πρωθυπουργός,για τρίτη φορά, ο Μπόικο Μπορίσοφ



Σόφια

Ο επικεφαλής του κόμματος GERB, ο συντηρητικός, Μπόικο Μπορίσοφ, ο οποίος διορίστηκε πρωθυπουργός της Βουλγαρίας για τρίτη φορά, περιέλαβε δύο ηγέτες της άκρας δεξιάς στην κυβέρνησή του, σχηματίζοντας έναν συνασπισμό χωρίς προηγούμενο ο οποίος αναμένεται αύριο Πέμπτη να εγκριθεί από το κοινοβούλιο. Έπειτα από πολλές εβδομάδες διαπραγματεύσεων, που ακολούθησαν τη διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών στις 26 Μαρτίου, δύο από τους τρεις ηγέτες του εθνικιστικού συνασπισμού Ενωμένοι Πατριώτες εξασφάλισαν θέσεις αντιπροέδρων της κυβέρνησης, σύμφωνα με τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης που ανακοινώθηκε σήμερα. Ο ένας από αυτούς, ο Κρασιμίρ Καρακατσάνοφ, που θεωρείται ο πιο μετριοπαθής από τα ηγετικά στελέχη της άκρας δεξιάς, θα αναλάβει το υπουργείο Άμυνας. Ο Βαλέρι Σιμεόνοφ, χωρίς χαρτοφυλάκιο, θα είναι υπεύθυνος για την οικονομική και δημογραφική πολιτική. Στο υπουργικό συμβούλιο, που αποτελείται από 18 μέλη, το κόμμα Ενωμένοι Πατριώτες εξασφαλίζει άλλα δύο υπουργεία, εκείνα του Περιβάλλοντος και της Οικονομίας, οι κάτοχοι των οποίων είναι ωστόσο πιο γνωστοί ως τεχνοκράτες παρά ως εθνικιστές. Οι Ενωμένοι Πατριώτες τάσσονται υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ και έχουν μετριάσει τη ρητορική τους κατά των Ρομά και της τουρκικής μειονότητας, παραμένοντας ωστόσο αντίθετοι στην υποδοχή μεταναστών. Ηγέτης του Βουλγαρικού Εθνικού Κινήματος (VMRO), του πιο παλαιού βουλγαρικού εθνικιστικού κόμματος, ο μελλοντικός υπουργός Άμυνας εξήγησε στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι αισθάνεται «κοντά στην πολιτική του (Ούγγρου πρωθυπουργού Βίκτορ) Ορμπάν γιατί υπερασπίζεται τα συμφέροντα της Ουγγαρίας στο εσωτερικό της ΕΕ». Η συμμετοχή για πρώτη φορά στην κυβέρνηση των εθνικιστών, που ήρθαν τρίτοι στις βουλευτικές εκλογές, θα διασφαλίσει στον Μπόικο Μπορίσοφ κοινοβουλευτική πλειοψηφία 122 βουλευτών σε σύνολο 240. Η κυβέρνηση θα μπορεί επίσης να υπολογίζει στην υποστήριξη του λαϊκιστικού σχηματισμού Volya (12 έδρες) και, πιο περιστασιακά, του κόμματος της τουρκικής μειονότητας MDL (26 έδρες). Η πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Εκατερίνα Ζαχαρίεβα τίθεται επικεφαλής της διπλωματίας, αλλά θα είναι επίσης αντιπρόεδρος της κυβέρνησης υπεύθυνη για τη μεταρρύθμιση της δικαιοσύνης, ένα κρίσιμο διακύβευμα σε μία χώρα που υπονομεύεται από τη διαφορά και όπου οι βαθιές αλλαγές που απαιτούν οι Βρυξέλλες αργούν να υλοποιηθούν.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία