 |
|
|  Tετάρτη 3/5
Life
"Γυναίκες στη δουλειά", το νέο βιβλίο της Ιβάνκα Τραμπ
Νέα Υόρκη
Ποια είναι η Ιβάνκα Τραμπ; Το βιβλίο της που κυκλοφόρησε χθες στα βιβλιοπωλεία, στηρίζει την αποστολή που αυτή επέλεξε να προασπίσει, τις γυναίκες που συνδυάζουν επαγγελματικές και οικογενειακές ευθύνες, αποκαλύπτοντας παράλληλα μερικές πλευρές της χρυσής ζωής της αγαπημένης κόρης του Ντόναλντ Τραμπ.
Οι 243 σελίδες του βιβλίου "Women Who Work: Rewriting the Rules for Success" ("Γυναίκες στη δουλειά: Ξαναγράφοντας τους κανόνες της επιτυχίας"/ εκδόσεις Penguin), συντάχθηκαν πριν από την αναπάντεχη εκλογή του προέδρου των ΗΠΑ από την 35χρονη κόρη του, πρώην μοντέλο που έγινε επιχειρηματίας και μητέρα τριών παιδιών.
Μόνο ο πρόλογος προστέθηκε μόλις πριν από την ορκωμοσία, από μια Ιβάνκα που έγινε ξαφνικά, μαζί με τον σύζυγό της, Τζάρεντ Κούσνερ, το επίκεντρο της επικαιρότητας, καθώς το ζευγάρι δείχνει να μπορεί να επηρεάζει τον άπειρο πρόεδρο.
Για να μην τροφοδοτεί τις κατηγορίες για σύγκρουση συμφερόντων που δηλητηριάζουν τον δισεκατομμυριούχο και την οικογένειά του, η Ιβάνκα άφησε τα καθήκοντά της στον Οργανισμό Τραμπ και από τη διεύθυνση της επιχείρησής της με είδη ένδυσης, παρότι συνεχίζει να αντλεί έσοδα από αυτές -- ένα μέρος από τις πωλήσεις του βιβλίου θα δοθούν σε καλούς σκοπούς. Και η κυκλοφορία του βιβλίου δεν συνοδεύτηκε από διαφήμιση ή από περιοδεία για την προώθησή του.
Όσον αφορά το περιεχόμενο, εντάσσεται στη γραμμή των λογαριασμών της στο Twitter και το Instagram, εντελώς απολίτικη: η μια συμβουλή διαδέχεται την άλλη για τις γυναίκες που θέλουν να συνδυάσουν καριέρα, οικογένεια και λαμπερό τρόπο ζωής... από την απόφαση της δημιουργίας ή όχι οικογένειας έως την επιλογή του ελεύθερου χρόνου (σε εκείνη αρέσει η κηπουρική και έχει ωραία σπίτια ώστε να χαίρεται το χόμπι της μαζί με τα παιδιά της).
"Πολυδιάστατη γυναίκα" η μητέρα της
Το βιβλίο έχει αναφορές και σε άλλες γυναίκες που ανήκουν στο μικρό κλαμπ των πετυχημένων γυναικών που διοικούν, όπως η σούπερ βεντέντα των μέσων ενημέρωσης Οπρα Γουίνφρι, η δεύτερη στην ιεραρχία του Facebook Σέριλ Σάντμπεργκ, η πάπισσα της μόδας 'Αννα Γουίντουρ, η οποία είχε προτείνει στην Ιβάνκα να την προσλάβει στο περιοδικό Vogue ενόσω σπούδαζε στο Wharton School της Πενσυλβάνια. Μνεία γίνεται και στην Umber Ahmad, κόρη πακιστανών μεταναστών και glamour πρόσωπο στις ΗΠΑ, ιδρύτρια και επικεφαλής φημισμένου ζαχαροπλαστείου μετά την προϋπηρεσία της ως στέλεχος στη Γουόλ Στριτ στο επιχειρηματικό κεφάλαιο και τις επενδύσεις ιδιωτών. Η Ιβάνκα αποκαλύπτει επίσης στοιχεία του εαυτού της χωρίς να ξεφεύγει από την "εξαιρετική πειθαρχία" που τη χαρακτηρίζει, υπογράμμισε χθες το περιοδικό Vanity Fair. Η συγγραφέας εξαίρει την τσέχα μητέρα της Ιβάνκα, πρώτη σύζυγο του Ντόναλντ Τραμπ, την οποία χαρακτηρίζει "πολυδιάστατη γυναίκα", ικανή να ελέγχει επισταμένως φορώντας "γόβες στιλέτο" την κατασκευή ενός ξενοδοχείου, την εποχή που οι γυναίκες οι οποίες δραστηριοποιούνταν στον τομέα των ακινήτων ήταν ελάχιστες.
Τα παραδείγματα που δίνει προδίδουν τουλάχιστον έναν τρόπο ζωής πριγκίπισσας, "την πλευρά της κοινωνικής της τάξης", σχολίασε η New York Times: διηγείται πώς η κόρη της τη συνόδευε κάθε Τετάρτη για γεύμα στο γραφείο της στον Πύργο Τραμπ --πολύ κοντά στο διαμέρισμα της στην Park Avenue-- όπου είχε τοποθετηθεί ένα τραπέζι ειδικά για τις "καραμέλες, τα παιχνίδια, τα κραγιόνια και τους μαρκαδόρους" της μικρής.
Και όταν ταξίδευε πολύ για την προεκλογική εκστρατεία του πατέρα της, παραδέχεται ότι χρειάστηκε να στερηθεί τα μασάζ της.
Η τροφός των παιδιών ή η γυναίκα που κάνει τις δουλειές στο σπίτι, οι οποίες τη βοηθούν στην καθημερινότητά της, είναι σχεδόν απούσες από το βιβλίο, παρότι τις ευχαριστεί στις τελευταίες σελίδες του.
Παρά τις αυστηρές κριτικές που δέχτηκε από αρκετά μέσα ενημέρωσης, το βιβλίο μπορεί να γνωρίσει επιτυχία μόνο και μόνο από το ενδιαφέρον που προκαλεί η "Πρώτη θυγατέρα". Το πρώτο της βιβλίο που κυκλοφόρησε το 2009 είχε ήδη γίνει επιτυχία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
